Bile Bile Babasını İnkar Eden Kimsenin İman Halini Beyan Bâbı ile İlgili Hadisler

1-) -Bu söz babasından başkasına intisabı helâl i'tikad eden hakkındadır.

2-) - Başkasına intisabı helâl i'tikad etmeyen hakkında bu söz küfran-ı ni'met ma'nasınadır; ve söyleyen hakkında ağır şekilde men' ve zecir teşkil eder. Yani bilerek babasından başkasını babamdır diye iddia eden kimse Allah‘a ve babasına karşı küfran-ı ni'met etmiş olur. olmayan bir şeyi benimdir diye iddiaya gelince: o şeye başkasının hakkı taallûk etsin etmesin mutlak surette ona sahip çıkmak haramdır. Hattâ Nevevî'nin beyânına göre hâkim senindir diye hük-metse bile helâl değildir. Yalnız İmâm Ebû Hanîfe Jye göre helâl olur. Kendinin olmayan şeyden murad; şer'an hak etmediği şeydir. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)'in: «Bizden değildir.» buyurması, bizim güzel yolumuzda değildir ma'nasınadır. Nitekim bir babanın oğluna; «Benden değilsin» demesi de bu ma'nayadır. cümle: «Cehennemdeki yerini boylasın» yahud: «Orada kendine bir yer hazırlasın» ma'nasınadır. Yani cümle yâ duâ yahud emir lâfziyle haberdir ki, münasib olan da budur. Ve «Onun cezası budur; belki ceza görür belki de affolunur. Yahut tevbe-ye muvaffak olur da günahı sakıt olur.» demektir. Hadisin bu ikinci cümlesinde dahi bilerek iddia şarttır. Çünkü günah ve tehdid bir şeyi bilerek yapan kimseye terettüb eder. Sonra buradaki hüküm âhirete aiddir. Dünyevî hükmüne gelince: Ulemadan bir cemaata göre Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)'in üzerinden yalan uyduran kimsenin tevbesi kabul edilmez. Hazret-i Abdullah b. Zübeyr el-Humeydî ile İmâm Ahmed b. Hanbel, Ebû Bekir es-Sayrafî ve Ebû'l-Muzaffer es-Sem'ânî de ayni hükme kaildirler.

2-) -Boylesinin cezası, ehl-i necat olanlar cennete girerken doğrudan doğruya cennete girememektir. O ya cezasını çektikten sonra yahud da Allahü teâlâ'nın  affına mazhar olarak ceza görmeksizin bilâhare cennete girecektir. haramdır.» ta'birinden murad: cennet memnu'dur, demektir. intisabı terk etti; onu inkâr etti» demektir. Rağbet fi'li «an» edatiyle kullanılırsa terk etmek, yüz çevirmek manâsına gelir, «fi» edatiyle ise istek ve rağbet göstermek demektir. rivâyette zikri geçen Ziyâd, bazen Ziyadü'bnü Ebih bâzan da Ziyadü'bnü Ümmih diye anılan fakat daha ziyâde Ziyâd b. Ebî Süf yan diye meşk ir olan zattır ki, Ebû Bekre'nin anne bir kardeşidir. Babası belli değildir. Ebû Süf yan'in gayr-i meşru oğlu olduğu söylenir. Evvelce Ziyâd b. Ubeyd es-Sakafi diye anılırdı. Muaviy etü'bnü Ebî Süf yan, kardeşi olduğunu iddia ederek nesebini babası Ebû Süfyan'a ilhak etti. Böylelikle Ziyad vaktiyle Hazret-i Alî (radıyallahü anh) tarafında iken Muâviye (rahimehullah)'ın yakınlarından oldu. hatib ve dâhi bir zâttı. Ancak fazla şiddet gösteren bir devlet adamı idi. 35 hicrî tarihinde vefat etmiştir. Halk Muâviye'nin bu işine çok içerlemişti. Ebû Bekre (radıyallahü anh) kardeşinin hareketlerini beğenmediği için onunla alâkasını kesmiş; onunla ebediy-yen konuşmamaya yemin etmişdi. İhtimal Ebû Osman onun kardeşiyle konuşmadığını bilmediği için: «Bu yaptığınız nedir?» diye çıkış-mıştır. Yahut bu sözle Ziyad’ın babasından başkasına intisabını kasd-ederek: «Kardeşinin şu yaptığı nedir? Ne çirkin ve cezası büyük bir iş yaptı: Çünkü Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) onun bu yaptığını yapana cenneti haram kıldı» demek istemiştir. şekillerinde de rivâyet edilmiştir. Nevevî bunların hepsinin doğru olduğunu söyler.

226-) Bana Züheyr b. Harb rivâyet etti. ki): Bize Abdüs-samed b. Abdîl vâris rivâyet etti. ki): Bize baham rivâyet etti. ki): Bize Hüseyin el-Muallim, İbn Eüreyde'den, o da Yahya b. Ya'mer'den, o da Ebû'l-Esved'den, o da Ebû Zerr'den, o da Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’den şöyle buyururken işitmiş olmak üzere rivâyet etti: bile babasından başkasının oğlu olduğunu iddia eden hiç bir adam yoktur ki, küfretmiş olmasın. Her kim kendinin olmayan bir şeyi (Benim diye) iddia ederse o kimse bizden değildir. O, cehennemde oturacağı yere hazır olsun! ve her kirn bir kimseyi kâfir diye çağırır veya düşman olmadığı halde Ona Allah'ın düşmanı derse, sözü kendi sleyhine döner.» nıuttefekun aleyhtir. Buhârî onu «Kitâbü'l-Menâkib» de rivâyet etmiştir. bir adam» dan murâd; erkek olsun kadın olsun her insandı Babadan başkasına intisâb, ancak bilerek yapılırsa günah olur; bilmeyerek yapılırsa günahı yoktur. Onun için hadis-i şerifde «Bile şile» diye kaydolunmuştur. olmasın» cümlesi iki suretle tevil edilmiştir: bilerek başkasının çocuğu olduğunu iddia etmeyi helâl itikâd eden hakkındadır. Böylesi meşru'un zıddını helâl i'tikad ettiği için Allah'a küfretmiş olur.

227-) Bana Hârûn b. Said el-Eylî rivâyet etti. ki): İbn Vehb rivâyet eyledi. ki: Bana Amr, Ca'fer b. Rabia'dan, o da Irak b. Mâlik'den naklen haber verdi ki, Irak Ebû Hüreyre'yi şöyle derken işitmiş: Gerçekten Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem): inkâr etmeyin. Zira her kim babasını inkâr ederse bu (yaptığı) küfürdür.» buyurdular.

228-) Bana Amru'n - Nâjtıd rivâyet etti. ki): Bize Hüşeym b. Beşir rivâyet etti. ki): Bize Hâüd, Ebû Osman dan naklen haber verdi. ki: Ziyada neseb iddia olunduğu zaman Ebû Bekre'ye rastladım; ve kendisine dedim ki: Bu yaptığınız nedir? Ben Sa'dü'bnü Ebî Vakkas'i şöyle derken işittim: Kulaklarım Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem): «Her kim isiâmda, babası olmadığını bildiği halde babasından başkasını baba iddia ederse ona cennet haramdır» buyururken işitti. Bunun üzerine Ebû Bekre: Evet onu ben de Resülûllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’den işittim, dedi. iki rivâyetten birincinin şerhi ondan önceki hadisde geçti. İkinciye gelince: Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’in burada; «Ona cennet haramdır.» buyurması yukarıda geçtiği veçhile iki şekilde te'vil edilmiştir:

229-) Bize Ebû Bekir b. Ebî Şeybe rivâyet etti. ki): Bize Yahya b. Zekeriyyâ b. Ebî Zaide ile Ebû Muâviye, Âsım'dan, o da Ebû Osman'dan, o da Sa'd ile Ebû Bekre'den naklen her ikisinin de: «Bu hadisi Muhammed (sallallahü aleyhi ve sellem)’den kulaklarını işitti; kalbim belledi: Her kim babası olmadığını bildiği halde babasından başkasını (baba) iddia ederse ona cennet haramdır, buyuruyordu,» dediğini rivâyet ettiler.