Bir Nikah Altında Toplanması Caiz Olmayan Kadınlar ile İlgili Hadisler

2067-) Ebû Hureyre (radıyallahü anh)'den nakledilmiştir ki: Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) şöyle buyurdu: Kadın halasının üstüne, hala da erkek kardeşinin kızı üstüne; kadın teyzesinin üstüne, teyze de kız kardeşinin kızı üstüne nikâh edilemez. Büyük küçük üstüne, küçük de büyük üstüne nikâh edilemez." nikâh 35; Tirmizî, nikâh 30; Nesaî, nikâh 47-48; İbn Mâce, Nikâh 31; Dârimî nikâh 8; Ahmed b. Hanbel, I, 78, 372, II, 179, 189, 229, 433, 426, 432, 474, 489, 508, 516.

2068-) Kabisa b. Züeyb, Ebû Hureyre (radıyallahü anh)'yi şöyle derken işitmiştir: (sallallahü aleyhi ve sellem) bir kadınla teyzesini ve bir kadınla halasını (bir nikâh altında) birleştirmeyi yasakladı. nikâh 27; Müslim, nikâh 33-34, 36, 40; İbn Mâce, nikâh 31; Dârimî, nikâh 8; Muvatta', nikâh 20.

2069-) İbn Abbâs (radıyallahü anh)'dan rivâyet olunduğuna göre, Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem), hala (ile onun erkek kardeşinin kızını), teyze (ile onun kız kardeşinin kızım) ve iki teyze ile iki halayı (bir nikâh altında) birleştirmeyi çirkin bulmuştur.

2070-) Urve b. ez-Zübeyr'in haber verdiğine göre, kendisi Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)'in hanımı Âişe'ye Allahü Teâlâ'nın " eğer yetimler hakkında adalet gösteremeyeceğinizden korkarsanız, size helâl olan (diğer) kadınlardan ikişer, üçer, dörder alın" en-Nisâ (4), 3. âyet-i kerimesini sormuş. Hazret-i Âişe de: kız kardeşimin oğlu, bu kadından maksat, velisinin terbiyesinde bulunan yetim kızdır. Velisine malında ortak olur, onun da yetim kızın malı ve güzelliği hoşuna gider ve mehrinde adalet gözetmeksizin ve ona başkasının verdiği kadar mehir vermeksizin onunla evlenmeyi düşünür. İşte bu sebeble velilerin onları nikâh etmeleri yasak edildi. Ancak onlar hakkında adalet gösterip mehirlerinde âdet olanın en yüksek derecesine ulaşanlar müstesnadır. Bir de (velilere) bu yetim kızların dışındaki kendilerine helâl olan kadınlarla evlenmeleri emr edildi, diye cevap verdi. dedi ki: Âişe şunları söyledi: halk bu âyetten sonra kadınlar hakkında Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)'dan fetva istediler. Bunun üzerine azîz ve celîl olan Allah,’kadınlar hakkında senden fetva istiyorlar. De ki: Onlara dair fetvayı size Allah veriyor. Kendileri için yazılmış olan miras'ı vermediğiniz ve nikahlamalarını (beğenip) istemediğiniz yetim kızlar hakkında da Kitabda okunup duran (bir âyet) vardır..." en-Nisâ (4), 127. âyet-i kerimesini indirdi. demiştir ki: Teâlâ'nın " size Kitapda okunup duran" diye bahsettiği ilk âyettir ki, her türlü noksan sıfatlardan münezzeh olan Allah bu âyette: Eğer yetimler hakkında adalet gösterememekten korkarsanız, size helâl olan başka kadınlardan alın" buyurmuştur. Âişe şöyle demiş: ve celîl olan Allah'ın diğer âyet-i kerimede " onları nikâh etmek istemezsiniz" en-Nisâ (4), 127. buyurması(na gelince), bu (sizden) birinizin terbiyesi altında bulunan yetim kızın malı ve güzelliği az olduğu zaman ona rağbet göstermemesidir. Böylece veliler bunlara rağbet göstermedikleri için malına ve güzelliğine rağbet ettikleri yetim kadınları nikâh etmekten nehyolundular. Ancak adalet gösterirlerse müstesna. tefsîrü'l-kur'ân (Sûretü-Nisâ) 1; Müslim, tefsir 6; Nesâî, nikâh 66. hadisin râvilerinden) Yûnus (b. Yezid) dedi ki: Rabîa (tu'r-Re'y); Eğer yetimler hakkında adalet gösteremeyeceğinizden korkarsanız..." Nisa (4), 3. ayet-i kerimesi hakkında (şöyle) açıklama yapardı: Eğer onlar hakkında adalet gösteremeyeceğinizden korkarsanız onları (nikâhlamayı) terk ediniz. Ben sizin için (onların dışında) dört tanesini helâl kıldım."

2071-) Ali b. el-Huseyn'in haber verdiğine göre kendileri Yezid b. Muâviye'nin yanından yani el-Huseyn b. Ali (radıyallahü anh)'nin şehîd edildiği yerden Medine'ye geldikleri vakit O'na Misver b. Mahreme tesadüf etmiş ve: emredecek bir hacetin var mı? demiş (Ali) dedi ki; ben de O'na: diye cevap verdim. O ise: Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)'ın kılıcını verir misin? Çünkü ben bu kavmin onu almak için sana galebe çalacaklarından korkarım. Eğer onu bana verirsen (onu almak isteyen kimse) beni çiğnemedikçe ona erişemez. Ali b. Ebî Tâlib (radıyallahü anh) Fatıma (radıyallahü anhâ)'nın üstüne (evlenmek maksadıyla) Ebû Cehl'in kızına dünürlük yapmıştı. Bunun üzerine Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)'ı bu konuda işte şu minberi üzerinde halka hitab ederken işittim. Bense o gün buluğa ermiş (denecek bir kıvamda) idim. (O günkü konuşmasında Resûl-i Ekrem); Gerçekten Fatıma bendendir ve ben onu (kıskançlık yüzünden) dini hususunda fitneye düşmesinden korkuyorum" buyurdu, dedi, Misver (sözlerine devam ederek) dedi ki: Sonra (Resûl-i Ekrem) Abduşşems oğullarından bir damadından bahsederek onun damatlığını övdü ve çok güzel sena edip; Benimle konuştu, bana doğruyu söyledi, bana va'd ettiği sözünü yerine getirdi. Ben ne helâli haram kılarım, ne de haramı helâl. Fakat Allah'a yemin olsun ki Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’ın kızıyla Allah'ın düşmanının kızı ebediyyen bir yerde bir araya gelemez." buyurdu. fedâilü'sahabe 16; Müslim, fedailü's-sahâbe 95-96; İbn Mâce, nikâh 56; Ahmed b. Hanbel, IV, 376.

2072-) Şu (önceki) hadis İbn Ebî Müleyke ile Urve'den de rivâyet olundu. İbn Ebî Müleyke'nin bu rivâyetinde önceki hadisten fazla olarak bir de şu cümle vardır: (Misver) dedi ki: Bunun üzerine Ali (bir daha) bu nikâhdan bahsetmedi." Fethu'l-Bârî, VII, 61.

2073-) el-Misver b. Mahreme Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)'i minber üzerinde (şöyle) buyururken işittiğini söylemiştir: Hişam b. Mugîre oğulları kızlarını Ali b. Ebî Tâlib'e nikahlamak için benden izin istediler. Ben izin vermiyorum. Tekrar ediyorum; İzin vermiyorum. Tekrar ediyorum; izin vermiyorum. Ancak Ebû Tâlib'in oğlu (Ali) benim kızımı boşayıp onların kızıyla evlenmek isterse o başka. Çünkü kızım benden bir parçadır. Onu rahatsız eden şey beni rahatsız eder ve onu üzen şey benî de üzer." fedâilü's-sahâbe 12, 16, 29, nikâh 109; Müslim, fedâilü's-sahâbe 93, 94. Tirmizî, menâkıb 60; İbn Mâce, nikâh 56; Ahmed b. Hanbel, IV, 5, 326. yani; haddesent Abdullah b. Ebî Müleyke) ta'biri Ahmed b. Tunus'un rivâyetinde yer almaktadır.