Cehri Namazda Sesle Okumak Yüzünden Bir Mefsedet Çıkacağından Korktuğu Zaman, Kıraatta Sasli İle Sessiz Arası Orta Bir Yol Tutması Bâbı ile İlgili Hadisler

1029-) Bize Ebû Câ'fer Muhammed b. Sabbâh ile Amru'n-Nâkıd hep birden Hüseyin'den rivâyet ettiler. İbn Sabbâh dedi ki: Bize Hüseyni rivâyet etti. ki): Bize Ebû Bişr, Saîd b. Cübeyr'den, o da İbn Abbâs'dan: pek bağırma! Sesini pek de alçaltma." İsra sûresi Ayet 110 Âyet-i kerîmesi hakkında şu hadîsi haber verdi. ki: Bu âyet Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) Mekke'de gizli bulunduğu sırada indi. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) ashabına namaz kıldırırken Kur'ânı yüksek sesle okuyordu. Müşrikler bunu işitince hem Kur'ân'a, hem onu indirene, hem de getirene sövüyorlardı. Bunun üzerine Allahü teâlâ, Peygamberi (sallallahü aleyhi ve sellem)'e: Namazını aşikar etme ki müşrikler okuduğunu duymasın! Onu ashabın işitmiyecek derecede alçak sesle de yapma! Kur'ân'ı onlara işittir! Yalnız bu derece yüksek okuma, ikisinin arasında, yani aşikâr ile gizli arası bir yol tut!., buyurdu.

1030-) Bize Yahya b. Yahya rivâyet etti. ki): Bize Yahya b. Zekeriyya, Hişâm b. Urve'den, o da babasından, o da Âişe'den, Teâlâ Hazretlerinin: pek bağırma, sesini pek de gizleme.» Âyet-i kerîmesi hakkında haber verdi. Âişe: «Bu âyet dua hakkında indirildi.» demiş.

1031-) Bize Kuteybetü'bnü Saîd rivâyet etti. ki): Bize Hammâd (yani İbn Zeyd) rivâyet etti. H. ki: Bize Ebû Bekir b. Ebî Şeybe de rivâyet etti. ki): Bize Ebû Üsâme île Veki' rivâyet ettiler. H. ki: Bize Ebû KÜreyb de rivâyet etti. ki): Bize Ebû Muâviye rivâyet etti. Bunların hepsi Hişâm'dan bu isnadla bu hadîsin mislini rivâyet etmişlerdir. hadîsi Buhârî, İsrâ sûresinin tefsirinde ve «Kitâbu't-Tevhîd» de tahrîc etmiştir. Hadîsi Şerîf, İslâmiyetin ilk devirlerindeki hâli beyân etmektedir. itibariyle sahâbinin sözü olsa da hadîs İmâmlarınca müsned hükmündedir. Hadîsde bahsedilen âyetin sebeb-i nüzulü ihtilâflıdır. Abbâs (radıyallahü anhûma)'ya göre Kur'ân-ı Kerîm'in orta derecede bir sesle okunması hakkında nâzil olmuştur. Buna sebep hadîsde de zikredildiği vecihle müşriklerin küfretmeleridir. Taberi'nin Saîd b. Cübeyr'den tahrip ettiği rivâyete göre müşrikler Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)'e: «Sesle okuma, ki bizim İlâhlarımızı rahatsız edersin, sonra biz de senin ilâhına dil uzatırız! demişlerdir. aşikâr etme!» cümlesinden murâd Kur'ân'dır. Âişe'ye göre bu âyet dua hakkında nâzil olmuştur. Bazıları teşehhüd hakkında, bir takımları da Ebû Bekir le Ömer (radıyallahü anhûmâ) haklarında indiğini söylerler. Hazret-i Ebû Bekir, Kur'ân'ı gizli okur ve: «Ben Rabbim Teâlâ Hazretleri ile münâcâtda bulunuyorum.» dermiş. Ömer (radıyallahü anh) ise aşikâr okur: «Ben şeytânı kovar; uyuklayanı uyandırır ve Allah'ı razı ederim.» dermiş. Bunun üzerine âyet inmiş ve Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) Hazret-i Ebû Bekir'e: biraz yükselt» Hazret-i Ömer'e de: «Sesini biraz alçalt!» buyurarak orta sesle okumalarını tenbih etmiştir. namaz hakkında nâzil olduğunu söyleyenler de vardır. Onlara göre mânâ: Namazını herkesin göreceği yerde kıldığın zaman riya için iyi; görünmiyecek yerde kılarken dahi kötü kılma! demektir. Bazılarına göre âyetin mânâsı: «Görülecek yerde namazı kılıp, görünmeyecek yerde terketme!» demektir. Bu son iki takdire göre âyetteki hitap zahiren Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)’e olsa da hakikatte ümmetinedir. kerîmenin duâ hakkında nâzil olduğu takdirine göre Bazıları onun «Babbini giılice zikret!» âyet-i kerîmesi ile neshedildiğini söylerler. İbn Abbâs (radıyallahü anhüma)'nın kavlini tercih etmektedir.