Kesilmeleri Daha Faziletli Olan Kurbanlıklar ile İlgili Hadisler

2794-) Hazret-i Âişe'den demiştir ki: (sallallahü aleyhi ve sellem), siyah içinde yere basan, siyah içinde bakan ve siyah içinde yatan boynuzlu bir koç (getirilmesini) istemiş, koç hemen getirilmiş ve onu kurban etmeye karar verirmiş ve " Ey Âişe! bıçağı getir," demiş sonra da " onu taşla keskinleşti!" buyurmuş, bunun üzerine (Hazret-i Âişe emredileni) yapmış (Hazret-i Peygamber de) bıçağı almış ve koçu tutup (sol tarafı üzerine) yatırmış ve (bizzat kendi elleriyle) onu kesmiş (önce) koçu yatırarak: bismillahi Allahümme tekabbel min Muhammedin ve Ali Muhammedin ve min ümmeti Muhammedin: Allah’ın ismiyle (başlıyorum) Ey Allah'ım! (bunu) Muhammed'den, Muhammed ailesinden ve Muhammed ümmetinden kabul eyle" demiş sonra koçu kesmiş. edahi 19; Ahmed b. Hanbel, VI, 78.

2795-) Hazret-i Enes'den rivâyet olunduğuna göre: Hazret-i Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) yedi tane deveyi, ayakta (yatırmadan) kendi eliyle boğazlamış, boynuzlu ve alacalı iki koçu da Medine'de kesmiştir. dahaya 59; Buhârî, hac 27, 117,119; Ebû Dâvûd hac, 67; Ahmed b. Hanbel, VI-35, 78, 82.

2796-) Enes'den rivâyet olunduğuna göre: Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) boynuzlu ve alacalı iki koç kurban etmiş (onları) tekbir getirerek, besmele çekerek ve sağ dizini kurbanların (sağ) yanlarına koyarak kesmeştir. edahi 9, 13-14; Müslim, edahi 17-18; Tirmizî, edahi 2; Nesâî, edahi 14, 22, 29, 30-31; İbn Mâce edahi 1, 13; Dârimî, edahi 1; Ahmed b. Hanbel, 111-115, 170, 183, 189, 211, 214, 222, 255, 272, 279.

2797-) Câbir b. Abdillah'dan demiştir ki: Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) kurban bayramı günü hayaları buruk, alacalı (ve) boynuzlu iki koç kesti, onları (kesime hazırlayıp da yönlerini) kıbleye çevirdiği zaman : diye dua etti ve sonra kesti. Mâce edahi 1; Ahmed b. Hanbel VI-220, 225.

2798-) Ebû Saîd (el Hudrî)'den demiştir ki: Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) hayası burulmadık kara gözlü, kara ağızlı ve kara ayaklı bir koçu kurban etmişti" edâhî 4; Nesâî, dahaya 14; İbn Mâce, edâhî 4.