Şüfa ile İlgili Hadisler

3515-) Câbir (radıyallahü anh)'den, Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)'in şöyle buyurduğu rivâyet edilmiştir: Şüf’a, her ev ve bahçe için (sabit) tir. Bir kimsenin, ortağına haber vermedikçe (müşterek malı) satması doğru olmaz. Satarsa, ona haber verinceye katlar OTtagıö mâlî almaya daha müstehaktir." müsâkat 135; Nesâî, büyü 80, 108; Ahmed b. Hanbel, III, 316.

Kaynak: Sünen-i Ebu Davud, İcare Bölümü
Konu: Şüfa
3516-) Câbir b. Abdillah (radıyallahü anh) şöyle demiştir: Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem); şüf'ayı, taksim edilmeyen herşeyde Bu cümle bazı nüshalarda; Taksim edilmeyen her malda..." şeklindedir. (geçerli) kıldı. Hudutlar belirlendiği ve yollar ayrıldığı zaman şuf’a yoktur. büyü, 96, 97, şirket 8, şüf'a 1; Tirmizî, ahkâm 33; İbn Mâce, şüf'a 3; Nesâî, büyü 109; Mâlik, şüf'a 1, 4; Ahmed b. Hanbel, III, 296, 399.

Kaynak: Sünen-i Ebu Davud, İcare Bölümü
Konu: Şüfa
3517-) Ebû Hureyre (radıyallahü anh)'den rivâyet edildiğine göre, Hazret-i Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) şöyle buyurmuştur: Tarla taksim edildiği ve sınırları ayrıldığı zaman onda şüf'a olmaz." Mâce, şüf'a 3.

Kaynak: Sünen-i Ebu Davud, İcare Bölümü
Konu: Şüfa
3518-) Ebû Râfi' (radıyallahü anh), Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)'ı şöyle derken işitmiştir: Komşu, (bir mala) yakınlığı sebebiyle (herkesten) daha çok hak sahibidir. " şüf'a 2; Nesâî, büyü 109; İbn Mâce, şüf'a 2, 3; Tirmizî, ahkâm 33; Ahmed b. Hanbel, IV, 389, 390.

Kaynak: Sünen-i Ebu Davud, İcare Bölümü
Konu: Şüfa
3519-) Semüre (radıyallahü anh)'den, Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)'in şöyle buyurduğu rivâyet edilmiştir: Evin komşusu, komşunun evine -veya tarlasına- (tarlanın komşusu, komşunun tarlasına) daha müstahaktır." ahkâm, 31, 32.

Kaynak: Sünen-i Ebu Davud, İcare Bölümü
Konu: Şüfa
3520-) Câbir b. Abdullah (radıyallahü anh) Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)'ın şöyle buyurduğunu rivâyet etmiştir: Komşu komşunun şüf'asına daha müstehaktır. Yollan bir olduğu zaman komşu gaipse beklenir." ahkâm 32; Nesâî, büyü 109; İbn Mâce, şüf'a 6; Ahmed b. Hanbel, VI, 10.

Kaynak: Sünen-i Ebu Davud, İcare Bölümü
Konu: Şüfa