Yaya Dayanarak Hitab Eden Kimse ile İlgili Hadisler

1098-) Şu'ayb b. Ruzeyk et-Tâifî'den nakledilmiştir ki: Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) ile sohbeti olan bir adamın yanına oturdum. Ona el-Hakem b. Hazn el-Kulefî denilir. Bu zat, bize şöyle anlatmaya başladı: veya - Bu şek râvilerden gelmektedir. - dokuz kişiden biri olarak Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)’e elçi olarak geldim. Onun huzuruna girip " Ya Resûlallah! Biz seni ziyaret ettik, sen de bizim için hayır duâ et" dedik. (Resûlüllah bizim için duâ etti) ve bize birazcık hurma (getirilmesini) emretti. O zaman durum biraz zayıftı (gelir azdı). Biz Medine'de günlerce kaldık. Resûlüllah ile beraber cumada bulunduk (cuma kıldık). Efendimiz, bir bastona veya - Bu sekler râvilerden gelmektedir. - yaya dayanarak kalktı. Kısa, güzel, mübarek kelimelerle Allah'a hamd ve sena etti. Sonra; Ey insanlar! Siz emrolunduğunuz herşeyi yapamazsınız veya - Bu şekler râvilerden gelmektedir. - güç yetiremezsiniz, ama doğru olunuz" müjdeleyiniz!" buyurdu. es-Sünenu’l-kübrâ, III, 206. Dâvûd'un talebesi) Ebû Ali dedi ki: Dâvûd'u " hadisten birkaç kelimeyi bana, bazı arkadaşlar kaydettirdiler (Kâğıttan silinmiş) " derken dinledim.

1099-) İbn Mes'ûd (radıyallahü anh)'den; rivâyet edildiğine göre; Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) hutbe irad ettiği zaman şunları söylerdi: Hamd sadece Allah'adır. Allah'a hamdeder, ondan yardım ister ve Onun bağışlamasını dileriz. Nefislerimizin şerrinden Allah'a sığınırız. Allah'ın hidâyete erdirdiği kimseyi sapıtacak kimse yoktur. Allah kimi şaşırtmışsa onu da kimse hidâyete erdiremez. Allah'tan başka ilâh olmadığına Muhammed’in O’nun kulu ve elçisi olduğuna şahitlik ederim. Allah onu kıyametin önünde korkutucu ve müjdeleyici olarak hak (din) ile göndermiştir. Kim Allah'a ve Resulü'ne itaat ederse doğru yolu bulmuştur. Kim de onlara isyan ederse (bilsin ki) o nefsinden başka hiç kimseye zarar vermeyecektir. Allah'a hiçbir zarar vermeyecektir." cuma 48; Ebû Dâvûd, nikâh 32; Ahmed b. Hanbel, IV, 256, 379.

1100-) Yûnus (b.Yezid), İbn Şihâb'a Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)'in hutbesini sormuş, o da önceki rivâyetin benzerini nakletmiş, (farklı olarak) şunları (da) söylemiştir: ikisine (Allah'a ve Resulüne) isyan eden muhakkak sapmıştır. Rabbimiz Allah bizi kendisine ve Resulüne itaat eden, rızasına (razı olacağı şeylere) tâbi olan, hışmından (azabına sebep olacak şeylerden) kaçınanlardan kılsın. Biz ancak ondan (yardım isteyici) ve ona (itaat edici)yiz." es-Sünenü'l-kübrâ, III, 215.

1101-) Adiyy b. Hatim (radıyallahü anh)'den rivâyet edildiğine göre: Bir hatib Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)'in yanında hutbe okuyup; Kim Allah'a ve Resulüne itaat ederse (şüphesiz doğru yolu bulmuştur), kim de onlara isyan ederse..." dedi. üzerine Hazret-i Peygamber: Kalk! - veya git - Şek râvilerden birine aittir. (sen) ne kötü hatibsin!.." buyurdu. cuma 48; Ebû Dâvûd, edeb 77; Ahmed b. Hanbel, IV, 256 - 329.

1102-) el-Hâris b. en-Nu’man’ın kızından demiştir ki: " Kaf" suresini ancak Resûlüllah'ın ağzından ezberledim. O bu sureyi her cuma hutbede okurdu. Bizim tandırımız ile Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)'ın tandırı birdi. cuma 50; Nesâî, cuma 28; Ahmed b. Hanbel, VI, 435, 436, 463; Beyhakî, es-Sünenü'l-kübrâ, III, 211. Dâvûd dedi ki: Ravh b. Ubâde Şube'den " Harise b. Nu'man'ın kızı" ; İbn Hişam ise " Harise b. Numan'ın kızı Ümmü Hişâm" şeklinde rivâyet etmişlerdir.

1103-) Câbir b. Semure (radıyallahü anh)’den nakledilmiştir ki: (sallallahü aleyhi ve sellem)'in namazı da hutbesi de orta idi. (Hutbede) Kur'ân'dan birkaç âyet okur ve halka öğüt verirdi." cuma 41, 42; Tirmizî, cuma 12; Nesâî, cuma 35; iydeyn 24, 26; İbn Mâce, ikâme 85; Dârimî, salât 199; Ahmed b. Hanbel, V, 91, 94, 95, 98, 100, 102, 106, 107.

1104-) Amre, kız kardeşi (Ümmü Hişâm)’ın şöyle dediğini rivâyet etti: sûresini sadece Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)'ın ağzından öğrendim. Onu her cuma (hutbe esnasında) okurdu. Dâvûd buyurdu ki: Bu hadisi aynı şekilde Yahya b. Eyyûb ve İbn Ebi'r-ricâl, Yahya b. Sa'd'den o da Amre'den; Amre de Harise b. en-Numân’in kızı Ümmü Hişâm’dan rivâyet etmiştir.

1105-) Amre, Abdurrahman'ın kızı Amre'den -(künyesi Ümmü Hişam olan) Amre, öbür Amre'den daha büyüktür- bir önceki hadisi mânâ olarak rivâyet etti.