İki Rekaat Tahiyyetüll-mescid Namazının Müstehab, Onları Kılmadan Oturmanın Mekruh, Ve Tahiyyetüll- Mescidin Her Zaman İçin Meşru Oluşu Bâbı ile İlgili Hadisler

1687-) Bize Abdullah b. Meslemete'bni Ka'neb ile Kuteybetü'bnü Saîd rivâyet ettiler. Dediler ki: Bize, Mâlik rivâyet etti. H. Yahya b. Yahya da rivâyet etti. ki: Mâlik'e, Âmir b. Abdillâh b. Zübeyr'den dinlediğim, onun da Amr b. Süleym Ez-Zürakî'den, onun da Ebû Katâde'den naklen rivâyet ettiği, şu hadîsi okudum: Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem): mescide girdiği vakit, oturmadan önce iki rek'ât namaz kılıversin!» buyurmuşlar.

1688-) Bize, Ebû Bekir b. Ebî Şeybe rivâyet etti. ki): Bize Hüseyin b. Alîy, Zâide'den rivâyet etti. ki: Bana, Amr b. Yahye'l -Ensârî rivâyet etti. ki): Bana Muhammed b. Yahya b. Habbân, Amr b. Süleym b. Haldete'l-Ensârî'den, o da Resûlülalı (sallallahü aleyhi ve sellem)’in sahâbîsi Ebû Katâde'den naklen rivâyet etti. Ebû Katâde, Şöyle dedi: Mescide girdim, Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) cemâatin arasında oturuyordu. Ben de oturdum. Bunun üzerine Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem): Önce iki rek'ât namaz kılmakdan sen'i ne men etti?» buyurdular. Ben: Ya Resûlallah ! Seni otururken gördüm. Cemâat da oturuyorlar da (onun için kılmadım.) » dedim. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem): ise biriniz, mescide girdiği vakit iki rek'âf namaz kılmadan oturmasın!» buyurdular.

1689-) Bize Ahmed b. Cevvâs El-Hanefî Ebû Âsim rivâyet etti. ki): Bize Ubeydullah El-Eşcaî, Süfyân'dan, o da Muhârib b. Disâr'dan, o da Câbir b. Abdillâh'dan naklen rivâyet etti. Câbir Şöyle dedi: Benim, Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)'de alacağım vardı. O, bunu bana, fazlasıyla ödedi. Mescide onun yanına girdim de bana: rek'âf namaz kıl!» buyurdular. Katâde hadîsini Buhârî (194-256); Ebû Dâvûd (202-275); Tirmizî (209-279); Nesâî (215-303) ve İbn Mâce (209-273) «Namaz» bahsinde muhtelif râvîlerden tahrîc etmişlerdir. Tirmizî onun hakkında: «Hasen sahihtir.» denıişdir. hadîsler, «Tahiyye-i Mescid» denilen iki rek'ât nafile namazın meşru' olduğuna delildirler. Selâm vermek demektir. Kur'ân-ı Kerim'de mescidlere Allah'ın evleri denilmiştir. Bir eve giren kimsenin ev sahibine selâm vermesi meşru' olmuştur. O halde Allah'ın evine girenin de Onu selâmlaması gerekir. Selâmlamanın en mükemmel ve en güzel şekli namazla olur. Hulâsa tahiyye-i mescid ev sahibini selâmlamak kabîlindendir.