Namaz İçinde Nehyedilen Kelam Bâbı ile İlgili Hadisler

1208-) Abdullah ibn Mes'ûd(radıyallahü anh) şöyle demiştir: Biz(İslâm'ın başlangıcında) Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) namazda olduğu hâlde kendisine selâm verirdik; O da bize selâmla mukaabele ederdi. Biz Habeş Meliki olan Necâşî'nin yanından döndüğümüz zaman (yine namazda iken)Peygamber'e selâm verdik, fakat bu defa Peygamber bize selâmla mukaabele etmedi. Ve: "Şübhesiz namaz içinde (Allah ile) büyük bir meşguliyet vardır" buyurdu.

1209-) Bize Hüreym ibnu Sufyân, el-A'meş'ten; o da İbrâhîm'den; o da Alkame'den; o da Abdullah ibn Mes'ûd (radıyallahü anh)'dan olmak üzere, bir önceki hadîs tarzında tahdîs etti.

1210-) Ebû Amr şöyle demiştir: Zeyd ibn Erkam bana şöyle dedi: biz, Peygamber zamanında namaz içinde iken kelâm ederdik. Bizim herhangi birimiz (yanındaki) arkadaşına kendi hacetini söylerdi. En sonunda "Namazlara ve orta namazı muhafazaya devam edin. Tam huşu' ve tâat ediciler olarak Allah için dîvân durun” (el-Bakara:238) âyeti indi de, bize namazda susmak emrolundu.