Sünen-i Tirmizî Hadis Kitabı

1863-) Ali b. Hucr ve Muhammed b. Yahya dediler ki: Yezîd b. Harun, Abbâd b. Mansur’dan bu hadisin bir benzerini bize aktarmıştır. Başka bir yönden de Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’in şöyle buyurduğu rivâyet edildi: “İsmid=sürme taşı kullanın çünkü o gözleri cilalandırır, kirpikleri besler.”

1864-) Ebû Hüreyre (radıyallahü anh)’den rivâyete göre: “Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) iki cins elbiseyi yasakladı; 1- Samma, denilen kolsuz ve cepsiz tulum gibi kullanışsız elbiseyle, 2- Tek kat olup vücudun organlarını gösteren bir elbiseyi giyerek müstehcen olmayı yasakladı.” (Nesâî, Ziyne: 108; Buhârî, Libas: 21) Bu konuda Ali, İbn Ömer, Âişe, Ebû Saîd, Câbir, Ebû Ümame’den de hadis rivâyet edilmiştir. Hüreyre hadisi bu şekliyle hasen sahih garibtir. Yine bu hadis başka şekilde Ebû Hüreyre’den rivâyet edilmiştir.

1865-) İbn Ömer (radıyallahü anh)’den rivâyete göre, Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) buyurdular ki: “Saçını ulama yapana yani saç nakli yapıp peruk kullanana ve kullandırana dövme yapana ve yaptırana Allah lanet etsin yani Allah rahmetinden uzaklaştırsın.” (Ebû Dâvûd, Teraccül: 5; Nesâî, Ziyne: 22) diyor ki: Dövme yüz ve görülen yerlere yapılır demiştir. Bu hadis hasen sahihtir. Bu konuda Âişe, İbn Mes’ûd, Esma binti ebî Bekir, İbn Abbâs, Ma’kıl b. Yesâr ve Muaviye’den de hadis rivâyet edilmiştir.

1866-) Berâ b. Âzib (radıyallahü anh)’den rivâyete göre, şöyle demiştir: “Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) binitlerde lüks ve gösteriş için olan minder ve yastık kullanmayı yasakladı.” Bu hadis biraz uzuncadır. (İbn Mâce, Libas: 45; Nesâî, Ziyne: 119) Bu konuda Ali ve Muaviye’den de hadis rivâyet edilmiştir. Berâ hadisi hasen sahihtir. bu hadisin bir benzerini Eş’as b. Ebiş Şasa’dan rivâyet etmiştir. Bu hadis uzuncadır.

1867-) Âişe (radıyallahü anha)’dan rivâyete göre, şöyle demiştir: “Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’in üzerinde yatıp uyuduğu yatak deriden olup içi hurma lifinden idi. (Nesâî, Ziyne: 119) Bu hadis hasen sahihtir. Bu konuda Hafsa ve Câbir’den de hadis rivâyet edilmiştir.

1868-) Ümmü Seleme (radıyallahü anha)’dan rivâyete göre, şöyle demiştir: Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’in hoşuna giden elbise gömlek idi. (Ebû Dâvûd, Libas: 3; Buhârî, Libas: 8) Bu hadis hasen garibtir. Bu hadisi sadece Abdulmü’min b. Hâlid’in rivâyetiyle bilmekteyiz. Bu hadisi sadece o rivâyet etmiştir. Kendisi mervezlidir. Bazıları bu hadisi Ebû Sümeyle’den Abdulmümin b. Hâlid’den, Abdullah b. Büreyde’den, annesin’den ve Ümmü Seleme’den rivâyet etmişledir.

1869-) Ümmü Seleme (radıyallahü anha)’dan rivâyete göre, şöyle demiştir: “Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’e elbisenin en sevimlisi gömlekti.” (Buhârî Libas: 8; Ebû Dâvûd, Libas: 3) Muhammed b. İsmail’den işittim şöyle diyordu: Abdullah b. Büreyde’nin annesinden ve Ümmü Seleme’den rivâyeti daha sahihtir. Ne var ki hadisin senedinde “annesinden” kaydını sadece Ebû Sümeyle zikretmektedir.

1870-) Ümmü Seleme (radıyallahü anha)’dan rivâyete göre, şöyle demiştir: “Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’e elbiselerin en sevimlisi gömlekti.” (Buhârî Libas: 8; Ebû Dâvûd, Libas: 3)

1871-) Esma binti Yezîd b. Seken el Ensarîyye (radıyallahü anha)’dan rivâyete göre, şöyle demiştir: “Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’in elbisesinin kolunun uzunluğu (yeni) bileğine kadardı.” (Buhârî Libas: 8; Ebû Dâvûd, Libas: 3) Bu hadis hasen garibtir.

1872-) Ebû Hüreyre (radıyallahü anh)’den rivâyete göre, şöyle demiştir: “Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) gömlek giyeceği zaman giyinmeye sağ tarafından başlardı.” (Buhârî Libas: 8; Ebû Dâvûd, Libas: 3) Bir çok kimse bu hadisi Şu’be’den bu senedle Ebû Hüreyre’den mevkuf olarak rivâyet etmişlerdir. hadisi merfu olarak sadece Abdussamet b. Abdulvaris, Şu’be yoluyla rivâyet etmiştir.

1873-) Ebû Saîd (radıyallahü anh)’den rivâyete göre, şöyle demiştir: Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) yeni bir elbise giydiği zaman o elbiseyi sarık gömlek vs. olarak ismini belirtir ve şöyle dua ederdi: “Allah’ım sana hamdolsun, bunu bana sen giydirdin senden bu elbisenin hayrını ve hayırda kullanılmasını istiyorum şerrinden ve şerde kullanılmasından da sana sığınırım.” (Ebû Dâvûd, Libas: 1) Bu konuda Ömer ve İbn Ömer’den de hadis rivâyet edilmiştir.

1874-) Hişâm b. Yunus el Kûfî, Kâsım b. Mâlik el Müzenî vasıtasıyla Cüreyrî’den geçen hadisin benzerini bize rivâyet etmiştir. hadis hasen garib sahihtir.

1875-) Mugîre b. Şu’be (radıyallahü anh)’in babasından rivâyete göre: “Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem), yenleri (kol ağızları) dar Rum cübbesi giymişti.” (Buhârî, Libas: 10) Bu hadis hasen sahihtir.

1876-) Muğîre b. Şu’be (radıyallahü anh)’den rivâyet edilmiştir; “Dıhye el Kelbî Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’e bir çift mest hediye etmişti. Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) onu giymişti.” (Tirmizî rivâyet etmiştir.) İsrail, Câbir vasıtasıyla Âmir’den naklederek şöyle dedi: “… ve birde cübbe hediye etti her ikisini de eskiyinceye kadar giymişti. Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem), o bir çift mestin İslamî usullere göre kesilmiş hayvanın derisinden olup olmadığını bilmeden, araştırmaksızın eskiyinceye kadar giydi.” hadis hasen garibtir. İshâk’ın ismi Süleyman’dır. Hasan b. Ayyaş, Ebû Bekir b. Ayyaş’ın kardeşidir.

1877-) Arfece b. Es’ad (radıyallahü anh)’den rivâyete göre, şöyle demiştir: “Cahiliyye döneminde meydana gelen Külab vakasında burnumdan yaralanmıştım ve burnum kesilmişti. Sonra gümüşten bir burun yaptırmıştım fena koku yapmıştı. Bunun üzerine Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) bana altından bir burun yaptırmamı emir buyurdu.” (Nesâî, Ziyne: 41; Ebû Dâvûd, Hatem: 7)

1878-) Ali b. Hucr, Rabî’ b. Bedir’den, Muhammed b. Yezîd el Vasîti’den ve Ebû’l Eşheb’den bu hadisin bir benzerini rivâyet etmiştir. Bu hadis hasen garibtir. Bu hadisi sadece Abdurrahman b. Tarafe’nin rivâyetiyle bilmekteyiz. Selm b. Zerîr’de bu hadisi Abdurrahman b. Tarefe’den, Ebû’l Eşheb’in rivâyeti gibi rivâyet etmiştir. İlim adamlarından pek çok kimse dişlerini altınla kaplattırdıkları rivâyet edilmiştir. Bu hadis onlar için delildir. Abdurrahman b. Mehdî diyor ki: Selm b. “Vezîr” şeklinde söylenmesi bir vehmdir doğrusu “Zerir” dir. Saîd es San’anî’nin ismi Muhammed b. Müyesser’dir.

1879-) Ebû’l Melîh (radıyallahü anh) ve babasından rivâyete göre: “Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem), yırtıcı hayvan derilerini döşeme yaparak kullanmayı yasaklamıştır.” (Ebû Dâvûd, Libas: 40)

1880-) Muhammed b. Beşşâr, Yahya b. Saîd vasıtasıyla Saîd’den, Katâde’den, Ebû’l Melih’den bize rivâyet etti: “Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) yırtıcı hayvan derilerini döşeme ve giyim olarak kullanmayı yasakladı.

1881-) Muhammed b. Beşşâr, Muâz b. Hişâm vasıtasıyla babam bana aktardı. Katâde’den Ebû’l Melîh’den rivâyet ederek “Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem), yırtıcı hayvan derilerinin kullanılmasını hoş görmezdi.” Saîd b. Ebû Arûbe’den başkasının bu hadisin senedinde; “Ebû’l Melîh’den ve babasından” dediğini bilmiyoruz.

1882-) Muhammed b. Beşşâr, Muhammed b. Cafer vasıtasıyla Şu’be’den, Yezîd er Rişk’den, Ebû’l Melîh’den rivâyet ederek: “Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem), yırtıcı hayvanların derilerini kullanmayı yasakladı” demiştir. Bu rivâyet daha sahihtir.

1883-) Katâde (radıyallahü anh)’den rivâyete göre, şöyle demiştir: Enes b. Mâlik’den Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’in ayakkabıları nasıldı? Diye sordum. İki tasması (kaşı) vardı” dedi. (Ebû Dâvûd, Libas: 41; Nesâî, Ziyne: 117) Bu hadis hasen sahihtir.

1884-) Enes (radıyallahü anh)’den rivâyet edildiğine göre; “Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’in pabuçları iki tasmalı (kaşlı) idi.” (Ebû Dâvûd, Libas: 41; Nesâî, Ziyne: 117) Bu hadis hasen sahihtir. Bu konuda İbn Abbâs ve Ebû Hüreyre’den de hadis rivâyet edilmiştir.

1885-) Ebû Hüreyre (radıyallahü anh)’den rivâyete göre, Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) şöyle buyurdu: “sizden biriniz tek ayakkabısıyla yürümesin! Ya her iki ayağını da giyerek yürüsün veya iki ayağını da çıkartsın.” (Ebû Dâvûd, Libas: 41; Nesâî, Ziyne: 118) Bu hadis hasen sahihtir. Bu konuda Câbir’den de hadis rivâyet edilmiştir.

1886-) Ebû Hüreyre (radıyallahü anh)’den rivâyete göre, şöyle demiştir: “Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem), kişinin ayakkabısını ayakta giymesini yasakladı.” (Ebû Dâvûd, Libas: 41) Bu hadis hasen garibtir. Ubeydullah b. Amr er Rakî bu hadisi Ma’mer’den, Katâde’den ve Enes’den rivâyet etmiştir. Her iki hadiste hadisçiler yanında sahih değildir. Çünkü Harîs b. Nebhân; hadisçiler yanında hafız kabul edilmemektedir. Katâde’nin, Enes’den rivâyetinin aslını bilmiyoruz.

1887-) Enes (radıyallahü anh)’den rivâyete göre: “Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem), kişinin ayakkabısını ayakta giymesini yasakladı.” (Ebû Dâvûd, Libas: 41) Bu hadis garibtir. Muhammed b. İsmail der ki: Bu hadis sahih değildir. Ma’mer’in Ammâr b. ebî Ammâr’dan ve Ebû Hüreyre’den rivâyeti de yine sahih değildir.

1888-) Âişe (radıyallahü anha)’dan rivâyete göre, şöyle demiştir: “Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem), bazen tek pabuçla yürürdü.” (Ebû Dâvûd, Libas: 40; Nesâî, Ziyne: 118)

1889-) Âişe (radıyallahü anha)’dan rivâyet edildiğine göre: “Kendisi tek pabuçla yürümüştür.” (Ebû Dâvûd, Libas: 40; Nesâî, Ziyne: 118) rivâyet daha sahihtir. Aynı şekilde Sûfyân es Sevrî ve başkaları Abdurrahman b. el Kâsım’dan mevkuf olarak rivâyet etmiş olup bu rivâyet daha sağlamdır.

1890-) Ebû Hüreyre (radıyallahü anh)’den rivâyete göre, Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) şöyle buyurmuştur: “Ayakkabınızı giyeceğiniz zaman sağ taraftan başlayın çıkaracağınızda ise sol ayağınızdan başlayın böylece sağ ayak pabuç giyilirken birinci, ve çıkarılırken sonuncu olsun.” (Ebû Dâvûd, Libas: 41) Bu hadis hasen sahihtir.

1891-) Âişe (radıyallahü anha)’dan rivâyet edildiğine göre, şöyle demiştir: Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) bana şöyle buyurdu: “Cennet’te bana ulaşmak istiyorsan dünyadan bir yolcunun azığı kadarı sana yetsin zenginlerle beraber olmaktan sakın elbiseyi yama yapıncaya kadar eskimiş sayma.” (Tirmizî rivâyet etmiştir.) Bu hadis garibtir. Bu hadisi sadece Salih b. Hassân’ın rivâyetiyle bilmekteyiz. işittim diyordu ki: Salih b. Hassân’ın hadisleri münker olup pek makbul sayılmaz. İbn ebî Zibin kendisinden hadis rivâyet ettiği Salih b. Ebî Hassân ise güvenilen bir kimsedir. “Zenginlerle beraber olmaktan sakın” sözünün manası Ebû Hüreyre’den rivâyet edilen: “Bir kimse yaratılışta ve rızıkta kendisinden üstün olan bir kimseyi görürse kendinden aşağı olan ve kendisinin ondan üstün olduğu kimseye baksın ki bu bakış Allah’ın nimetini hor görmemesi için daha uygundur” hadisine yakındır. b. Abdullah’tan rivâyete göre, şöyle demiştir: “Zenginlerle arkadaş oldum kendimden daha kederli kimse görmedim. Hayvanımdan daha üstün hayvan, elbisemden daha üstün elbise görüyorum. Sonra fakirlerle arkadaş oldum da rahatladım. Bu iki haber: “Zenginlerle beraber olunmaması gerektiğini” en güzel biçimde açıklamaktadır.

1892-) Ümmü Hanî (radıyallahü anha)’dan rivâyet edildiğine göre, şöyle demiştir: “Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem), Mekke’ye geldiğinde saçı dört örgülü idi.” (İbn Mace, Libas: 36; Nesâî, Ziyne: 10) Bu hadis hasen garibtir. diyor ki: Mûcâhid’in, Ümmü Hanî’den hadis işittiğini bilmiyoruz.

1893-) Muhammed b. Beşşâr, Abdurrahman b. Mehdî vasıtasıyla İbrahim b. Nafi’ el Mekkî’den, İbn ebî Necîh’den, Mûcâhid’den Ümmü Hanî’den rivâyet ederek şöyle demişlerdir: “Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’in Mekke’ye girdiğinde saçının örgüsü dört parçaydı.” Ebû Necîh’in ismi Yesâr’dır. Bu hadis hasen garibtir. Abdullah b. Necîh; Mekkelidir.

1894-) Abdullah b. Büşr (radıyallahü anh)’den rivâyete göre, şöyle demiştir: Ebû Kebşe el Enmârî’den işittim şöyle diyordu: “Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’in ashabının elbiselerinin kolları (yenleri) genişti.” (Tirmizî rivâyet etmiştir.) Bu hadis münker olup pek hoş karşılanmaz. Abdullah b. Büşr; Basralı olup hadisçiler yanında zayıf kabul edilir. Yahya b. Saîd ve başka hadisçiler zayıf kabul etmişlerdir. “Buth” geniş demektir.

1895-) Huzeyfe (radıyallahü anh)’den rivâyete göre, şöyle demiştir: “Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem), inciğimin veya kendi inciğinin kasını tutarak işte elbisenin yeri burasıdır. Bunu kabul etmez isen biraz daha aşağısıdır. Bunu da kabul etmez isen elbisenin topuklarda hakkı yoktur.” (Ebû Dâvûd, Libas: 25; Buhârî, Libas: 5) Bu hadis hasen sahihtir. Sevrî ve Şu’be bu hadisi Ebû İshâk’tan rivâyet etmişlerdir.

1896-) Rükâne (radıyallahü anh)’den rivâyet edilmiştir: “Rükâne Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) ile güreş tutmuştu Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem), onun sırtını yere getirdi.” Rükâne dedi ki: Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’den işittim şöyle diyordu: Biz Müslümanlarla müşrikler arasındaki fark külahların üzerine sarılan sarıklardır. (Ebû Dâvûd, Libas: 21) Bu hadis hasen garibtir. Senedi pek sağlam değildir. Ebû’l Hasan el Askalanî’yi ve Rükâne’nin oğlunu pek tanımıyoruz.

1897-) Büreyde (radıyallahü anh) ve babasından rivâyete göre, şöyle demiştir: Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’in yanına parmağında demir yüzük olduğu halde bir adam geldi Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem): “Senin üzerinde Cehennemlik kimselerin süsünü mü görecektim?” Buyurdu. Sonraki bir seferinde o kimse elinde bakırdan bir yüzük olduğu halde geldi. Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem), “Sende putların kokusunu mu bulacaktım” buyurdular. Bir sonraki gelişinde parmağında altın yüzük olduğu halde gelince; Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem): “Senin üzerinde Cennetliklerin süsünü mü görecektim?” Buyurdular. Bunun üzerine adam yüzüğü hangi madenden yaptırmalıyım? Dedi. Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’de: “Gümüşten yaptır ve onu bir miskal ağırlığına çıkarma yani fazla büyük olmasın” buyurdular. (Buhârî, Libas: 46) Bu hadis garibtir. Bu konuda Abdullah b. Amr, Abdullah b. Müslim ki Mervez’li olup Ebû Tıybe diye künyelenen kimseden de hadis rivâyet edilmiştir.

1898-) İbn ebî Mûsâ (radıyallahü anh)’den rivâyete göre, şöyle demiştir: Ali’den işittim şöyle diyordu: “Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem), ipekli kumaştan elbise giymeyi kibir ve böbürlenme vasıtası olan yastık kullanmayı ve yüzüğü orta parmakla şehâdet parmağına takmayı yasakladı.” (Nesâî, Ziyne: 80) Bu hadis hasen sahihtir. İbn ebî Mûsâ, Ebû Bürde b. Ebû Mûsâ’dır. İsmi ise Âmir b. Abdullah b. Kays’tır.

1899-) Enes (radıyallahü anh)’den rivâyet edildiğine göre, şöyle demiştir: “Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’e elbiselerin en sevimli ve hoş geleni Yemen tarafında dokunan çizgili bir nevi pamuklu kumaştı.” (Ebû Dâvûd, Libas: 12) Bu hadis hasen sahih garibtir.

1900-) Enes (radıyallahü anh)’den rivâyete göre, şöyle demiştir: “Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem), tahtadan yapılmış sini veya masa gibi ayaklı sofralar üzerinde ufak ve ayrı tabaklarda yemek yemediler. Kepeği unundan iyice ayrılmış has ekmek -veya yufka ekmeği- de yemediler.” Bunun üzerine Katâde’ye ne üzerinde yemek yerlerdi diye sordum, Katâde: “Şu yuvarlak deriden sofralar üzerinde” dedi. (Buhârî, Et’ıme: 7) Bu hadis hasen garibtir. b. Beşşâr diyor ki: Bu hadisin senedinde geçen Yunus; Yunus el İskaf’tır. Abdulvaris, İbn Saîd bu hadisi Saîd b. Ebî Arûbe’den, Katâde ve Enes’den benzeri şekilde rivâyet etmişlerdir.

1901-) Hişâm b. Zeyd b. Enes (radıyallahü anh)’den rivâyete göre, şöyle demiştir: Enes (radıyallahü anh)’den şöyle dediğini işittim: “Merruzzahran denilen yerde bir tavşanı ürküttük Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)’in ashabı onun arkasından koştular ben de ona yetişip yakaladım ve tavşanı Ebû Talha’ya getirdim. İnceltilmiş taştan yapılan bir bıçakla onu kesti bir budunu veya kalçasını benimle Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’e gönderdi. Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’de ondan yedi. Bunun üzerine ben yedi mi? dedim. Enes’te kabul etti ve yedi dedi.” (Buhârî, Hibe: 4; Ebû Dâvûd, Et’ıme: 26; Müslim, Sayd: 9) Bu konuda Câbir, Ammâr, Muhammed b. Safvân’dan (ki Muhammed b. Sayfî de denilir) hadis rivâyet edilmiştir. hadis hasen sahihtir. adamlarının çoğunluğunun uygulaması bu hadise göre olup tavşan etinin yenmesinde bir sakınca görmezler. ilim adamları ise hayız gören bir hayvan olduğu için tavşan etinin yenmesini hoş görmezler.

1902-) İbn Ömer (radıyallahü anh)’den rivâyete göre, Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)’e keler eti yemenin hükmü sorulduğunda; “Keleri ne yerim nede haram kılarım.” Buyurdular. (Müslim, Sayd: 7; Ebû Dâvûd, Et’ıme: 27) Bu konuda Ömer, Ebû Saîd, İbn Abbâs, Sabit b. Vedia, Câbir, Abdurrahman b. Hasene’den de hadis rivâyet edilmiştir. Bu hadis hasen sahihtir. İlim adamları kelerin yenmesi hakkında değişik görüşler ortaya koydular. Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’in ashabından ve başkalarından bir kısmı yenmesine izin verirken bir kısmı yenmesini hoş görmezler. İbn Abbâs’ın şöyle dediği rivâyet edildi: “Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’in sofrasında keler yendi, Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem), hoşlanmadığı için yemedi.”

1903-) İbn ebî Ammâr (radıyallahü anh)’den rivâyete göre, şöyle demiştir: Câbir’e, sırtlan; av hayvanı mıdır? diye sordum. Evet dedi. Onun etinden yiyebilir miyim? Dedim. Evet dedi. Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) mi böyle buyurdu dedim. Evet dedi. (Ebû Dâvûd, Et’ıme: 31; Nesâî, Sayd: 27; İbn Mâce: Sayd: 15) Bu hadis hasen sahihtir. Bazı ilim adamları bu hadise göre sırtlan eti yemekte bir sakınca görmezler. Ahmed ve İshâk bunlardandır. Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)’den sırtlan etinin mekruh olduğuna dair bir hadis rivâyet edilmişse de senedi sağlam değildir. ilim adamları sırtlan etinin yenmesini hoş görmezler. Mübarek bunlardandır. b. Kattan diyor ki: Cerir b. Hâzim bu hadisi Abdullah b. Ubeyd b. Umeyr’den, İbn ebî Ammâr’dan, Câbir’den ve Ömer’den, Ömer’in sözü olarak rivâyet ediyor. İbn Cüreyc’in hadisi daha sahihtir. İbn ebî Ammâr: Abdurrahman b. Abdullah b. Ebû Ammâr olup Mekkelidir.

1904-) Huzeyme b. Cez’ (radıyallahü anh)’den rivâyete göre, şöyle demiştir: “Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’e sırtlan eti yemenin hükmünü sorduğumda: “Sırtlan eti yiyen var mı?” buyurdular. Sonra kurt eti yemenin hükmünü sordum: “Hayırlı kimseler kurt eti yer mi?” buyurdular. (İbn Mâce: Sayd: 14) Bu hadisin senedi sağlam değildir. Bu hadisi sadece İsmail b. Müslim’in, Abdulkerim’den ve Ebû Ümeyye’den rivâyeti olarak bilmekteyiz. Bazı hadisçiler İsmail ve Abdulkerim hakkında söz etmişlerdir. Ebû Ümeyye = Abdulkerim b. Kays b. Ebî’l Muhârik’tır. Abdulkerim b. Mâlik el Cüzerî ise güvenilir bir kimsedir.

1905-) Câbir (radıyallahü anh)’den rivâyete göre, şöyle demiştir: “Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) bize at etlerinden yedirdi ve bizi eşek eti yemekten yasakladı.” (İbn Mâce, Zebaih: 12; Nesâî, Sayd: 29) Bu konuda Esma binti Ebû Bekir’den de hadis rivâyet edilmiştir. Bu hadis hasen sahihtir. Pek çok kişi bu hadisi Amr b. Dinar vasıtasıyla Câbir’den rivâyet etmişlerdir. Bu hadisi, Hammâd b. Zeyd, Amr b. Dinâr’dan, Muhammed b. Ali’den ve Câbir’den rivâyet etmiştir. İbn Uyeyne’nin rivâyeti daha sahihtir. Muhammed’den işittim şöyle demişti: Sûfyân b. Uyeyne Hammad b. Zeyd’den hafıza yönünden daha sağlamdır.

1906-) Ali (radıyallahü anh)’den rivâyet edildiğine göre, şöyle demiştir: “Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem), Hayber günü kadınlarla geçici nikah yapmayı ve ehlî eşeklerin etlerinin yenmesini yasakladı.” (İbn Mâce:: Zebaih: 13; Nesâî, Sayd: 31)

1907-) Saîd b. Abdurrahman el Mahzûmî, Sûfyân vasıtasıyla Zührî’den, Abdullah ve Hasan’dan -ki ikisi de Muhammed b. El Hanefiyye’nin oğludur- bize hadis aktarmıştır. b. Muhammed, Ebû Haşim diye künyelenir. diyor ki: O iki oğuldan en makbul olanı Hasan b. Muhammed’tir. (Benzeri bir ifade ile anlattı.) Saîd b. Abdurrahman’dan başkası ise İbn Uyeyne’den naklederek şöyle diyor: O iki oğuldan en makbul olanı Abdullah b. Muhammed’tir. Bu hadis hasen sahihtir.

1908-) Ebû Hüreyre (radıyallahü anh)’den rivâyete göre: “Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem), Hayber günü yırtıcı hayvanlardan her sivri dişliyi, hedef yapılarak öldürülen hayvan etinden yemeyi ve ehlî (evcil) eşek etlerinin yenmesini haram kıldı.” (İbn Mâce, Sayd: 13) Bu konuda Ali, Câbir, Berâ, İbn ebî Evfâ, Enes, Irbâd b. Sâriye, Ebû Sa’lebe, İbn Ömer ve Ebû Saîd’den de hadis rivâyet edilmiştir. Bu hadis hasen sahihtir. b. Muhammed ve daha başkaları bu hadisi Muhammed b. Amr’dan rivâyet ederek; sadece tekbir konu olan: “Yırtıcı hayvanlardan her sivri dişliyi” yasakladı şeklinde aktarmışlardır.

1909-) Ebû Sa’lebe (radıyallahü anh)’den rivâyete göre, şöyle demiştir: Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’e Mecusilerin tencere ve tabaklarının durumu soruldu da: “Onları tertemiz yıkayın sonra onlar içersinde pişirip yeyin. Ayrıca yırtıcı sivri dişli hayvan etlerinden yemeyi de yasakladı.” (Ebû Dâvûd, Etıme: 45) Bu hadis Ebû Sa’lebe’nin rivâyeti olarak meşhurdur. Bu hadis değişik şekillerde de kendisinden rivâyet edilmiştir. Ebû Sa’lebe’nin ismi Cersûb’tur. Cürhüm ve Nâşib olduğu da söylenir. Bu hadis Ebû Kılâbe’den, Ebû Esma er Rahabî’den ve Ebû Sa’lebe’den de rivâyet edilmiştir.

1910-) Ebû Sa’lebe el Huşenî (radıyallahü anh)’den rivâyet edilmiştir. Ebû Sa’lebe: Ey Allah’ın Rasûlü! Dedi. Biz, Ehli Kitab denilen insanların topraklarında bulunuyor onların tencerelerinde yemek pişirip kaplarından su içiyoruz! Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem), o kaplarından başkasını bulamaz iseniz onları güzelce yıkayın su ile temizleyin buyurdu. Ey Allah’ın Rasûlü! Dedi. “Av bölgelerinde bulunuyoruz nasıl yapalım?” Buyurdular ki: Eğitilmiş köpeğini gönderdiğin ve Allah’ın ismini de andığın yani besmele çektiğin vakit o hayvan ölse dahi onu ye. Eğer eğitilmemiş bir köpek yakalamış gelmiş ise İslam’a göre kesildiyse ye. Allah’ın adını anarak yani besmele çekerek okunu fırlatırsan ve silahın hayvanı öldürse bile ye. (Ebû Dâvûd, Etıme: 45) Bu hadis hasen sahihtir.

1911-) Meymûne (radıyallahü anh)’den rivâyet edilmiştir: “Bir fare yağ kabı içerisine ölü olarak bulundu. Bunun hükmü Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’e sorulunca: “Fareyi ve farenin bulaştığı çevresindeki yağı alın geri kalanını yeyin” buyurdular. (Ebû Dâvûd, Etıme: 47; İbn Mâce, Etıme: 8) Bu konuda Ebû Hüreyre’den de hadis rivâyet edilmiştir. Bu hadis hasen sahihtir. Bu hadis Zuhrî’den, Ubeydullah’tan İbn Abbâs’tan rivâyet edilmiş olup “Meymûne” zikredilmemiştir. İbn Abbâs’ın, Meymûne’den rivâyeti daha sahihtir. Ma’mer, Zührî’den, Saîd b. Müseyyeb’den, Ebû Hüreyre’den bir benzerini rivâyet etmişlerdir ki bu rivâyet pek makbul değildir. Muhammed b. İsmail’den işittim şöyle diyordu: Ma’mer’in, Zührî’den, Saîd b. Müseyyeb’den, Ebû Hüreyre’den rivâyet ederek şunları aktarmıştı: Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’den soruldu da buyurdular ki: Katı yağ ise fareyi ve çevresindeki yağı atın eğer yağ sıvı ise ona yaklaşmayın.” Bu rivâyet hatalıdır Ma’mer bu hadiste hata etmiştir. Muhammed şöyle devam ediyor: Sahih olan; Zührî’nin, Ubeydullah’tan, İbn Abbâs’tan ve Meymûne’den rivâyet edilendir.

1912-) Abdullah b. Ömer (radıyallahü anh)’den rivâyete göre, Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) şöyle buyurdu: “Sol elinizle yiyip içmeyin çünkü şeytan sol eliyle yer ve içer.” (Ebû Dâvûd, Etıme: 19; İbn Mâce: Etıme: 8) Bu konuda Câbir, Ömer b. Ebî Seleme, Seleme b. el Ekvâ’, enes b. Mâlik ve Hafsa’dan da hadis rivâyet edilmiştir. Bu hadis hasen sahihtir. Mâlik ve İbn Uyeyne bu hadisi Zührî’den, Ebû Bekir b. Ubeydullah’tan ve İbn Ömer’den rivâyet ettiler. Ma’mer ve Ukayl ise; Zührî, Sâlim, İbn Ömer’den rivâyet etmişlerdir. Mâlik ve İbn Uyeyne’nin rivâyeti daha sahihtir.