Sünen-i Ebu Davud Hadis Kitabı

3754-) Ukbe b. Âmir (radıyallahü anh)'den rivâyet olunmuştur; dedi ki: (Biz Hazret-i Peygambere): Allah'ın Rasûlü, sen bizi (bazen bir yere) gönderiyorsun, biz de bir kavme misafir oluyoruz. (Fakat) onlar bizi ağırlamıyorlar. (Bu hususta) ne buyurursun? diye sorduk. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) bize şöyle buyurdu: Eğer bir kavme misafir olur da sizin için (yapılması gereken ikram ve ağırlama ile ilgili) işleri(n yapılmasını hizmetçilerine) emrederlerse bunu kabul edin. (Bunu) yapmazlarsa kendilerine yaraşan misafir hakkını onlardan alın." Dâvûd dedi ki: Bu hadis, bîr kimsenin hakkı olan bir şeyi alabileceğine dair kuvvetli bir delildir.

3755-) İbn Abbâs (radıyallahü anh)'dan rivâyet olunmuştur; dedi ki: " Ey iman edenler, mallarınızı aranızda bâtılla (doğru olmayan yollarla haksız yere) yemeyin. Kendi rızanızla yaptığınız ticaret olursa başka..." Nisa, (5) 29. âyet-i kerimesi indikten sonra halka, bir kimsenin evinde yemek yemek zor gelmeye başlamıştı. Derken bu âyeti Nûr süresindeki (61 numaralı) âyet neshetti. (Bu âyette yüce Allah kullarına şöyle) buyurdu: ...Size de kendi evlerinizden başka evlerde yemenizde bir güçlük yoktur.." Nûr, (24) 61. (Yüce Allah'ın bu meseleyle ilgili buyruğu); toplu olarak ve) ayrı ayrı- (yemenizde de üzerinize bir günah yoktur)" sözüne kadar (sürmektedir). (Bu âyet inmeden önce) zengin bir adam yakınlarından birini yemeğe çağırıldığında (çağırılan kimse), " Ben ondan yemeyi günah görüyorum" derdi; -et-Tecennuh, bir şeyin günah olduğuna inanmak anlamına gelir- ve " fakir bu davete benden daha müstehaktır" diye konuşurdu. Bu âyet(in inmesi) ile (müslümanların, bu âyette zikredilen kimselerin birine ait olan ve) üzerine Besmele çekilen yemekleri yemeleri ve bir de kitap ehlinin yemekleri helâl kılınmış oldu.

3756-) İbn Abbâs (radıyallahü anh)'ın şöyle dediği rivâyet edilmiştir: (sallallahü aleyhi ve sellem), üstünlüklerini ortaya koyabilmek için yarışan kimselerin yemeklerinin yenmesini yasaklamıştır. Dâvud dedi ki; Bu hadisi, Cerîr (b. Hazm)’den rivâyet edenlerin ekserisi rivâyetlerinin senedinde İbn Abbâs (radıyallahü anh)'ın ismini zikretmediler. (Ancak îkrime'nin rivâyet ettiği) bu hadiste olduğu gibi Harun en-Nahvî de (bu hadisi rivâyet ederken) İbn Abbâs’ın ismini zikretti. Hammâd b. Zeyd ise İbn Abbâs'in ismini zikretmedi.

3757-) Sefine Ebû Abdurrahman'dan rivâyet olunduğuna göre; adam Ali b. Ebî Tâlib'i misafir etmiş ve ona bir yemek hazırlamış. (Orada hazır bulunan) Fatıma (r. anha) da: Keşke, Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)'ı çağırsaydık. (Gelir) bizimle beraber (bu yemekten) o da yerdi" demiş. Bunun üzerine Hazret-i Peygamberi de (o ziyafete) çağırmışlar. Hazret-i Peygamber de (oraya) gelmiş. Elini kapının (iki tarafındaki) sövelerine koyunca, evin bir köşesine yerleştirilmiş olan yünden yapılmış renkli nakışlarla süslü ve üzerinde rakamlar bulunan ince bir kumaş görüp hemen geri dönerek gitmiş. Hazret-i Fâtıma da Hazret-i Ali'ye: ona yetiş bak (bakalım) onun geri dönmesine sebep neymiş? demiş, Hazret-i Ali de onun peşinden gitmiş. (Hazret-i Ali Hazret-i Peygamber'e kavuşunca aralarında geçen konuşmayı şöyle anlatmış. Ben Hazret-i Peygamber'e): Allah'ın Rasûlü, seni geri çeviren sebep nedir? diye sordum. " Benim için yahut da herhangi bir peygamber için nakışlarla süslü bir eve girmek yoktur" buyurdu. Mâce, et'ime 56.

3758-) Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)'in sahâbîlerinin birinden rivâyet olunduğuna göre; (sallallahü aleyhi ve sellem) şöyle buyurmuştur: İki kişi birden (seni) davet edecek olursa sen kapısı en yakın olan(ın daveti)ne icabet et. Çünkü kapısı en yakın olan en yakın komşu olandır. Eğer (davet eden bu iki kişiden birisi diğerinden) daha önce davet etmişse, önce davet edenin davetine icabet et."

3759-) İbn Ömer (radıyallahü anh)'den rivâyet olunduğuna göre; Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) şöyle buyurmuştur: Birinizin akşam yemeği (sofraya) konduğu sırada namaza da başlanmış olursa (o kimse yemek yeme işini) bitirinceye kadar namaza kalkmaz." hadisin ravilerinden Müsedded, rivâyetine şunları da) ilâve etti: Abdullah (b. Ömer), akşam yemeği (sofraya) konunca -yahut ta akşam yemeği (sofraya) gelince- ikameti de işitse, imamın okuyuşunu da işitse (yine de yemeğini) bitirinceye kadar (namaza) kalkmazdı.

3760-) Câbir b. Abdillah (radıyallahü anh)'dan Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)'ın şöyle buyurduğu rivâyet olunmuştur: Yemekten veya başka bir şeyden dolayı o namaz geciktiril(e)mez."

3761-) Abdullah b. Ubeyd b. Umeyr'den rivâyet olunmuştur; dedi ki: Zübeyr zamanında babamla birlikte Abdullah b. Ömer'in yanında (bulunuyor) idim. Abbâd b. Abdillah b. Zübeyr; Biz, (kılınması için ezan okunup kamet getirilen akşam) namaz(ın)dan önce (ortaya konulmuş olan) akşam yemeğine başlanabileceğini işittik" dedi. Abdullah b. Ömer de " Vah sana! Sen (Hazret-i Peygamber'in sahâbîleri olan) o kimselerin akşam yemeklerinin nasıl olduğunu (biliyor musun)? (Onların akşam yemeklerinin) babanın akşam yemeği gibi (zengin) olduğunu mu zannediyorsun?" diye karşılık verdi.

3762-) Abdullah b. Abbâs'dan şöyle rivâyet olunmuştur: gün Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) heladan çıkmış. (Orada bulunan sahâbîler) kendisine yemek getirmişler ve: Allah'ın Rasûlü, (yemekten önce abdest alman için) sana abdest suyu da getirelim mi? demişler. (Hazret-i Peygamber de): Ben ancak namaza kalktığım zaman abdest almakla emrolundum" buyurmuştur. et'ime 40; Nesâî, tahâre 100; İbn Mâce, et'ime 5; Ahmed b. Hanbel, I, 283, 359.

3763-) Selman (radıyallahü anh)'den şöyle rivâyet olunmuştur; dedi ki: Tevrat'ta, " Yemeğin bereketi, yemekten önce elleri ve ağzı yıkamaktır" (sözünü) okumuştum. Bunu Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)'e anlattım. Bunun üzerine (Hazret-i Peyamber); Yemeğin bereketi yemekten önce elleri, yemekten sonra da elleri ve ağzı yıkamaktır" buyurdu. Süfyân (es-Sevrî), yemekten önce elleri yıkamayı mekruh görürdü. Dâvûd dedi ki: Bu hadis zayıftır. et'ime 39; Ahmed b. Hanbel, I, 441.

3764-) Câbir b. Abdillah (radıyallahü anh)'dan rivâyet olunmuştur; dedi ki: Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) (bir gün) abdest bozmuş olarak bir dağ geçidinden (bize doğru) eldi. Bizim önümüzde (bulunan) " tirs" yahut da " hacefe" (denilen bir kalkan) üzerinde hurma vardı. Kendisini davet ettik. (Gelip) bizimle birlikte (hurmadan) yedi ve elini suyla yıkamadı.

3765-) Ebû Hureyre (radıyallahü anh)'den şöyle dediği rivâyet olunmuştur: (sallallahü aleyhi ve sellem) hiçbir zaman bir yemeği kötülememiştir. (Önüne gelen bir) yemekten hoşlanırsa onu yerdi, hoşlanmazsa yemezdi. et'ime 21, menâkıb 23; Müslim, eşribe 187, 188; Tirmizî, birr 84; Ahmed b. Hanbel, II, 467, 474, 479, 481, 495.

3766-) Vahşî b. Harb (b. Vahşî b. Harb)'in dedesinden rivâyet olunmuştur: Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)'in sahâbîleri (Hazret-i Peygambere): Allah'ın Rasûlü, biz (yemek) yiyoruz, fakat doymuyoruz, demişler. Peygamber de onlara): Her halde siz (yemeği) ayrı ayrı (kaplarda) yiyorsunuzdur (değil mi)?" demiş. (Onlar da): cevabını vermişler. (Bunun üzerine Hazret-i Peygamber): Yemeği toplu halde yeyiniz ve üzerine Besmele çekiniz. (O zaman) Allah o yemekte sizin için bereket halk eder (de karnınız doyar)" buyurmuş. Dâvûd dedi ki: Bir düğün yemeğine gider de (önüne) akşam yemeği konacak olursa, ev sahibi izin verinceye kadar (o yemekten) yeme. Mâce, et'ime 17.

3767-) Ebû'z-Zübeyr'den rivâyet olunduğuna göre, Câbir b. Abdullah (radıyallahü anh) Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)'i şöyle derken işitmiştir: Bir adam evine girerken Besmele çekerek girerse ve yemek yerken de (Besmele çekerek yerse), şeytan (arkadaşlarına): (Burada) sizin için gecelemek (imkânı da) yok, akşam yemeği de yok, der. Eğer (adam evine) girerken Allah'ı anmadan girerse şeytan (arkadaşlarına: Burada) gecelemek (imkânın)a kavuştunuz, der. Eğer yemeği yerken de Allah'ın adını anmamışsa (şeytan arkadaşlarına: Burada) geceleme ve akşam yemeği (yeme imkânı)na kavuştunuz, der." eşribe 103; İbn Mâce, dua 19; Ahmed b. Hanbel, III, 346, 383.

3768-) Huzeyfe (radıyallahü anh)'den rivâyet olunmuştur; dedi ki: Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) ile birlikte bir yemekte bulunmuştuk. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) ile birlikte sofrada hazır bulunduğunuz halde içimizden hiçbir kimse ondan önce elini sofraya uzatmadı. Derken bir bedevi sanki (arkasından yemeğe doğru) itilmiş gibi (hızla) gelip elini daldırmak üzere yemeğe götürdü. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) da hemen onun elini tuttu. Sonra bir cariye sanki (arkasından) itiliyormuş gibi (hızla) gelip yemeğe sokmak üzere elini uzattı. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) onun elini de tuttu ve şöyle buyurdu: Gerçekten şeytan, üzerine Allah'ın ismi anılmayan (Besmele çekilmeyen) yemeği yemeye imkân bulur. (O bu yemeği kendisine) helâl kılmak için önce kendisine âlet edebileceği şu bedeviyi getirdi. Ben de onun elini tuttum, (şeytana imkân vermedim). Sonra (bu yemeği kendisine) helâl kılmaya âlet etmek üzere bu cariyeyi getirdi. Ben (onun da) elini tuttum. Varlığım elinde olan zâta yemin olsun ki, şeytanın eli bedevi ve cariyenin eli ile birlikte benim elimdedir." eşribe 102; Ahmed b. Hanbel, V, 383, 398.

3769-) Âişe (r. anha)'dan rivâyet olunduğuna göre; Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) şöyle buyurmuştur: Biriniz ye(mek yemek iste)diği zaman (yemeğe başlarken) yüce Allah'ın ismini ansın. Eğer (yemeğin) başında yüce Allah'ın ismini anmayı unutursa’Bismillâhi evvelehü ve âhirehü: Başında da sonunda Allah'ın ismiyle başlarım' desin." et'ime 47; İbn Mâce, et'ime 7; Dârimî, et'ime 1; Ahmed b. Hanbel, VI, 143 208, 246, 265.

3770-) Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)'ın sahâbîlerinden Ümeyye b. Mahşî (radıyallahü anh)'den şöyle rivâyet olunmuştur: (sallallahü aleyhi ve sellem) oturuyordu. Bir adam da (orada) yemek yiyordu. (Adam yemek yerken) Besmele çekmedi. Yemekten sadece bir lokma kalmıştı. (Adam) o lokmayı ağzına kaldırdığı sırada,’Bismillâhi evvelehü ve âhirehu: Başına da sonuna da Bismillah' dedi. Bunun üzerine Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) gülmeye başladı. Sonra: Şeytan bu adamla beraber yemeye devam ediyordu. (Adam) Aziz ve Celîl olan Allah'ın ismini anınca (şeytan yediği yemekten) karnında ne varsa (hepsini) kustu" buyurdu. Dâvûd dedi ki: (Bu hadisin râvilerinden olan) Câbir b. Subh, Süleyman b. Harb'in anne cihetinden dedesidir. Amelü’l-Yevmi ve'l-Leyleti, s, 262, hadis no; 282.

3771-) Ali b. el-Akmer'den rivâyet olunduğuna göre; Ebû Cuhayfe, Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)'ın şöyle buyurduğunu nakletmiştir: Ben (yemeğimi) dayanarak yemem!" et'ime 13; Tirmizî, et'ime 28; İbn Mâce, et'ime 6; Dârimî, et'ime 31; Ahmed b. Hanbel, IV, 508, 309.

3772-) (Şuayb b. Muhammed b. Abdillah b. Amr'ın) babasından şöyle dediği rivâyet olunmuştur: (sallallahü aleyhi ve sellem)'ın hiçbir zaman (bir yere) dayanarak (yemek) yediği görülmemiştir. Arkasında iki adamın yürüdüğü de görülmemiştir. ahkâm 43; İbn Mâce, mukaddime 21; Ahmed b. Hanbel, II, 125, 127.

3773-) Mus'ab b. Süleym'den şöyle dediği rivâyet olunmuştur; Ben Enes'i (şöyle) derken işittim: (sallallahü aleyhi ve sellem) beni (bir yere) göndermişti. Döndüğüm zaman kendisini geriye yaslanmış halde hurma yerken buldum. eşribe 148; Ahmed b. Hanbel, III, I80.

3774-) İbn Abbâs (radıyallahü anh)'dan rivâyet olunduğuna göre; Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem): Biriniz yemek yerken tabağın ortasından yemesin, fakat kenarından yesin. Çünkü bereket tabağın ortasına iner" buyurmuştur. et'ime 12; İbn Mâce, et'ime 12; Dârimî, et'ime 16; Ahmed b. Hanbel, I, 270, 343, 345, 364, III, 490.

3775-) Abdullah b. Büsr dedi ki: (sallallahü aleyhi ve sellem)'in " el-Garrâ" isimli bir yemek kabı vardı ki onu (ancak) dört kişi taşıyabilirdi. (Müslümanlar) kurban bayramı gününe girip de kurban bayramı namazını kıldıkları vakit, bu kab içine tirit konmuş olduğu halde getirildi. (Halk) hemen onun etrafında toplandı. (Yemeğin etrafında toplanan halk) çoğalınca Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) da diz çöküp oturdu. Bunun üzerine (orada bulunan) bir bedevi (Hazret-i Peygambere): şekilde oturuş(un manası) nedir? diye sordu.(Hazret-i Peygamber de): Şüphesiz ki Allah beni mütevazi bir kul olarak yetiştirdi. Zalim ve inatçı (bir insan) olarak yetiştirmedi." cevabını verdi. Sonra; (Haydi, yemeğin) kenarlarından yeyiniz. Bereketin üzerine indiği tepesin(den yemey)i bırakınız" buyurdu. Mâce, et'ime 6.

3776-) Saliru'in babası (Abdullah b. Ömer)'in şöyle dediği rivâyet olunmuştur: (sallallahü aleyhi ve sellem) (ümmetine) iki yemeği yasaklamıştır:

3777-) Harun b. Zeyd b. Ebi'z-Zerkâ’nın, babasından naklettiği rivâyete göre; Cafer (b. Bürkân), bu hadisi ez-Zührî'den aldığını söylemiştir.

3778-) Abdullah b. Ömer (radıyallahü anh)'den rivâyet olunduğuna göre; Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem): Biriniz (yemek) yediği zaman sağıyla yesin, (bir şey) içtiği zaman da (yine) sağıyla içsin. Çünkü şeytan soluyla yer ve soluyla içer" buyurmuştur. eşribe 105-107; İbn Mâce, et'ime 8; Tirmizî, et'ime 9; Muvatta, sıfâtü'n-nebî 5, 6;Dârimî, et'ime 9; Ahmed b. Hanbel, II, 8, 33, 80, 106, 128, 135, 325, 349, III, 202, 254, 293, 297, 322, 327, 334, 344, 357, 362, 387, IV, 45, 46, 50, 383, V, 311, VI, 77.

3779-) Ömer b. Ebî Seleme'den rivâyet olunduğuna göre; Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem): Ey oğulcuğum; yaklaş, Besmele çek, sağ elinle ve önünden ye" buyurmuştur. nikâh 64, et'ime 2, 3; Müslim, eşribe 108, 109; Tirmizî, el'ime 47; Nesâî, nikâh 84; İbn Mâce, et'ime 11; Dâritnî, et'ime 1, 15; Muvatta, sıfâtün'n-nebî 32; Ahmed b. Hanbel, IV. 26, 27.

3780-) Âişe (radıyallahü anhâ)'dan rivâyet olunduğuna göre; Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem): Eti bıçakla kesmeyiniz. Çünkü bu ecnebilerin işidir. Onu siz dişlerinizle kopararak yeyiniz. Çünkü böylesi daha lezzetli ve hazmı daha kolaydır" buyurmuştur. Dâvûd dedi ki: Bu hadis sahih değildir. et'ime 32; Nesâî, sıyâm 43; Dârimî, et'ime 30; Ahmed b. Hanbel, III, 400, VI, 465.

3781-) Safvân b. Ümeyye'den, şöyle dediği rivâyet olunmuştur: (sallallahü aleyhi ve sellem) ile birlikte (et) yiyiyordum. Eti kemikten elimle (sıyırıp) alıyordum. Bunun üzerine; Kemiği ağzına yaklaştır, (etini dişlerinle) kopararak ye. Çünkü böylesi daha tatlı ve daha yarayışlıdır" buyurdu. Dâvûd dedi ki: (Bu hadisin ravilerinden) Osman (b. Ebî Süleyman) Safvân’dan (hadis) işitmemiştir; (binaenaleyh) bu hadis mürseldir.

3782-) Abdullah b. Me'sûd (radıyallahü anh)'dan rivâyet olunmuştur; dedi ki: Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)'ın en sevdiği kemik koyun kemiğiydi.

3783-) (Abdullah b. Mes'ûd) dedi ki: kol kısımları Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)'in hoşuna giderdi. Yahudilerin kendisini bir ön butla zehirlediklerine inanırdı. enbiyâ 3, tefsir sûre (17) 5; Müslim, iman 327, 328; Tirmizî, et'ime 34, kıyâme 10; İbn Mâce, et'ime 28; Ahmed b. Hanbel, I, 397, II, 331, 345.

3784-) İshak b. Abdillah b. Ebî Talha'dan (rivâyet olunduğuna göre; Enes b. Mâlik'i şöyle derken işitmiştir: Bir terzi Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)'ı hazırlamış olduğu bir yemeğe çağırmıştı. Bu yemeğe Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) ile birlikte ben de gittim. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) bir arpa ekmeğiyle içinde kabak ve pastırma bulunan bir çorbayı benim önüme yaklaştırdı. Ben (yemek esnasında) Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’ın, (yemek içerisinde bulunan) kabakları araştırmakta olduğunu gördüm. O günden itibaren kabağa olan sevgim devam etmektedir. et'ime 36, 38, büyü 30; Müslim, eşribe 144, 145; Dârimî, et'ime 19; Tirmizî, et'ime 40.

3785-) İbn Abbâs'dan şöyle dediği rivâyet olunmuştur: Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)'ın ekmekten (yapılan) yemekler içerisinde en sevdiği tirit idi. Tirit; hurma ve keş, yağ, un karışımı yemeklerdendir. Ebû Dâvûd der ki: Bu hadis zayıftır.

3786-) (Kabîsa b. Hülb'ün) babasından rivâyet olunmuştur; dedi ki: (sallallahü aleyhi ve sellem)’ı, " Yemeklerin bazılarım (yemek)ten (kalbimde) bir endişe hissediyorum" diyen bir adama (şöyle) cevap verirken işittim: Gönlünde hiçbir endişe doğmasın. (Eğer helâlliği şer'î delillerle sabit olan bir yemeğin yenip yenmeyeceği hususunda gönlünde doğan bir şüphe üzerine o yemeği yemeyi terkedecek olursan) bu konuda hiristiyanlara benzemiş olursun." siyer 16; İbn Mâce, cihâd 26, Ahmed b. Hanbel, V, 226.

3787-) İbn Ömer (radıyallahü anh)'den rivâyet olunmuştur; dedi ki: (sallallahü aleyhi ve sellem), pislik yemeyi alışkanlık haline getirmiş olan hayvanin etini) yemeyi ve sütlerini (içmeyi) yasakladı. Dâvûd, cihad 47, et'ime 33, eşribe 14; Tirmizî, et'ime 24; Nesâî, dahâyâ 43, 44; İbn Mâce, zebâih 11; Muvatta, edâhi 28; Ahmed b. Hanbel, 1,219,226, 241,253,321, 339.

3788-) İbn Abbâs (radıyallahü anh)'dan rivâyet olunduğuna göre; (sallallahü aleyhi ve sellem), pislik yemeyi alışkanlık haline getirmiş olan hayvanın sütünü (içmeyi) yasaklamıştır. Dâvûd, cihad 47, et'ime 33, eşribe 14; Tirmizî, el'ime 24; Nesâî, dahâyâ 43, 44; İbn Mâce, zebâih 11; Muvatta, edâhi 28; Ahmed b. Hanbel, I, 219, 226,241,253, 321, 339.

3789-) İbn Ömer (radıyallahü anh)'den rivâyet olunmuştur; dedi ki: Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) pislik yemeyi alışkanlık haline getirmiş olan develere binmeyi ve sütlerinden içmeyi yasaklamıştır. Dâvûd, cihad 47, et'ime 33, eşribe 14; Tirmizî, et'ime 24; Nesâî, dahâyâ 43, 44; İbn Mâce, zebâih 11; Muvatta, edâhi 28; Ahmed b. Hanbel, 1,219,226,241,253,321, 339.

3790-) Câbir b. Abdillah'dan rivâyet olunmuştur; dedi ki: Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem), Hayber günü bize (ehlî) eşek etini (yemeyi) yasakladı, at etini yememize izin verdi. zebâih 28, hums 20, megâzi 38, nikâh 31; Müslim, nikâh 30-32, sayd 23-25, 27, 30, 31, 37; Tirmizî, nikâh 29, sayd 9, 11, et'ime 6; Nesâî, nikâh 71, sayd 69-71, 81; İbn Mâce, zebâih 13, 14; Dârimî, edâhi 21, 22, nikâh 16; Ahmed b. Hanbel, II, 21, 102, 143, 144, 219, IV, 48, 89, 90, 127, 193-195, 301, 355, 383.

3791-) Câbir b. Abdillah'dan rivâyet olunmuştur; dedi ki: Biz Hayber (savaşı) günü bir takım atları, katırları ve (ehlî) eşekleri kesmiştik. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem), bize katırlarla eşekleri(n etlerini yemeyi) yasakladı, (fakat) atlan(n etini yemeyi) yasaklamadı. sayd 36-38.

3792-) Halid b. Velîd'den rivâyet olunduğuna göre; (sallallahü aleyhi ve sellem), atların, katırların ve eşeklerin etlerim yemeyi yasaklamıştır. hadisi rivâyet edenlerden) Hayve, (rivâyetine şu sözleri de) ilâve etti: Köpek dişi olan yırtıcı hayvanların tümünü(n etlerini) de (yasakladı)." Dâvûd dedi ki: Bu (hadisin ifade ettiği hüküm îmam) Mâlik'in görüşüdür. (Aslında) at etleri(nin yenmesinde bir sakınca yoktur; ve amel bu hadis üzerinde değildir. (Çünkü) bu (hadis) neshedilmiştir ve Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)'in sahâbîlerinden bir cemaat at etlerini yemiştir, İbn Zübeyr, Fedâle b. Ubeyd, Enes b. Mâlik, Esma binti Ebi Bekr, Süveyd b. Gafele ve Alkame bunlardandır. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) zamanında Kureyşliler atları keserlerdi. Mâce, zebâih 14; Tirmizî, sayd 11; Ebû Dâvûd, et'ime 32; Nesâî, sayd 69-71; Ahmed b. Hanbel, III, 323, 356, 362, IV, 89, 90.

3793-) Enes b. Mâlik'den rivâyet olunduğuna göre; dedi ki: Ben ergenlik çağma yaklaşmış becerikli bir çocuktum. (Bir gün) bir tavşan avlayıp onu kızarttım. Ebû Talha, (bu tavşanın) arka tarafını benimle Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)'e gönderdi. Ben onu Peyamber (sallallahü aleyhi ve sellem)'e getirdim, (Hazret-i Peygamber de) onu kabul etti. hibe 5, zebâih 10, 32; Müslim, sayd 53; Tirmizî, et'ime 2; Nesâî, sayd 25; İbn Mâce, sayd 17; Dârimî, sayd 7; Ahmed b. Hanbel, III, 118, 171, 232, 291.

3794-) Muhammed b. Halid dedi ki: Ben babam Halid b. el-Huveyris'i (şöyle) derken işittim: b. Âmr, Sıfah (denilen yer) de bulunuyordu. -Muhammed (b. Halid, Sıfah denilen bu yerin) Mekke'de (bulunan) bir yer olduğunu söyler.- Bir adam bir tavşan avlamıştı. (Bu adam Abdullah b. Amr'a): Abdullah b. Amr, (sen tavşan hakkında) ne dersin? dedi. da şöyle) cevap verdi: gün) Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)'a bir tavşan getirilmişti. Ben de (orada) oturuyordum. (Hazret-i Peygamber) onu yemedi, (fakat) yenmesini de yasaklamadı ve onun (o anda) hayız görmekte olduğunu söyledi. zebâih 36; Ebû Dâvûd, edâhi 14; Tirmizî, eî'ime 2; Nesâî, siyam 84, sayd 25, dahâyâ 18; İbn Mâce, zebâih 5; sayd 7; Ahmed b. Hanbel, I, 31, II, 336,346, III, 471.

3795-) İbn Abbâs'dan rivâyet olunduğuna göre; dedi ki: (İbn Abbâs'ın) teyzesi, Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)'a yağ, birkaç keler ve kurumuş peynir hediye etmiş. (Hazret-i Peygamber de) yağ ile peyniri yemiş, (fakat) tiksindiğinden dolayı kelerleri bırakmış. (İbn Abbâs'a göre), eğer (keler eti yemek) haram olsaydı Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)'ın sofrasında (keler) yenmezdi. hibe 7, et'ime 8, 16, megâzî 38, i'tisam 24; Müslim, sayd 46; Nesâî, sayd 26, nikâh 79; Ahmed b. Hanbel, I, 225, 259, 366, II, 329, 340, 347, IV, 4.

3796-) Hâlid b. Velid'den rivâyet olunduğuna göre: Kendisi (bir gün) Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) ile birlikte Meymûne'nin evine girmiş. (O sırada Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)'a kızartılmış bir keler getirilmiş. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) da (alıp yemek üzere) ona elini uzatmış. Bunun üzerine (o sırada) Meymûne'nin evinde bulunan bazı kadınlar; Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)'e yemek istediği şeyin ne olduğunu haber yerin" demişler. Orada bulunanlar da: Bu kelerdir" demişler. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) da hemen elini çekmiş. b. Velid sözlerine devamla şöyle) dedi: Ben (kendisine): Ey Allah'ın Rasûlü, bu (kelerin etini yemek) haram mıdır? diye sordum. Hayır (haram değildir), fakat o benim kavmimin toprağında bulunmaz ve ben ondan tiksinti hissediyorum" buyurdu. üzerine ben kızarmış keleri (önüme) çektim ve Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)'ın gözünün önünde yedim. zebâih 32; Müslim, sayd 43; Nesâi, sayd 62; İbn Mâce, sayd 16; Muvatta, İsti’zân 10; Ahmed b. Hanbel, IV, 89.

3797-) Sabit b. Vedîa'dan şöyle dediği rivâyet olunmuştur: Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) ile beraber bir askeri birlik içerisinde bulunuyordum. Derken birkaç keler yakaladık. Ben onlardan birini kızartıp Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)'a getirdim ve önüne koydum. (Hazret-i Peygamber) bir çöp alıp onunla (kelerin) parmaklarını saymaya başladı; sonra: İsrail oğullarından bir topluluk yerde yürüyen hayvanlar şekline çevrilmiştir. Ancak ben (onların çevrildiği) bu hayvanın hangi hayvan olduğunu bilmiyorum" buyurdu ve (bu keleri) yemedi, (yenmesini de) yasaklamadı. sayd 62; İbn Mâce, sayd 16.

3798-) Abdurrahman b. Şibl'den rivâyet olunduğuna göre; Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) keler etini yemeyi yasaklamıştır.

3799-) (Büreyh b. Ömer b. Sefîne'nin) dedesinden şöyle dediği rivâyet olunmuştur: Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) ile beraber toy kuşu eti yedim. et'ime 62.

3800-) (Milkâm b. Telibb'in) babasından rivâyet olunmuştur; dedi ki: Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) ile (uzun süre) birlikte bulundum. (Ondan) küçük canlıların haram olduğuna dair (hiçbir söz) duymadım.

3801-) (Îsa b. Nümeyle'nin) babasından rivâyet olunmuştur; dedi ki: gün ben İbn Ömer'in yanında iken, kendisine kirpi (eti) yeme(nin hükmü) soruldu da (bu soruya cevap olmak üzere); De ki: Bana vahyolunanda (bu haram dediklerinizi) yiyen kimse için haram edilmiş bir şey bulamıyorum.." En'am, (6) 145. (mealindeki) âyeti okudu. (Orada İbn Ömer'in) yanında (bulunan) yaşlı bir zat şöyle dedi: ben Ebû Hureyre'yi: (sallallahü aleyhi ve sellem)'in yanında kirpiden söz edildi de (Hazret-i Peygamber): O pis hayvanlardan biridir" buyurdu, derken işittim. üzerine İbn Ömer; Eğer Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) bunu söylemişse o (kirpi) onun dediği gibidir; demek ben bilmiyormuşum" dedi.

3802-) İbn Abbâs'dan şöyle dediği rivâyet olunmuştur: Cahiliyye (dönemi) halkı bazı şeyleri yerlerdi, bazı şeyleri de tiksindiklerinden dolayı yemezlerdi. Derken yüce Allah, Peygamberini (sallallahü aleyhi ve sellem) gönderdi ve Kitab'ım indirdi. Helâlini ve haramını açıkladı. Artık onun haram kıldığı haramdır, helâl kıldığı da helâldir. Hakkında Açıklama yapmadığı ise affedilmiştir. Sonra, " De ki: Bana vahyolunanda (bu haram dediklerinizi) yiyen kimse için haram edilmiş bir şey bulamıyorum" En'am, (6) 145. âyetini sonuna kadar okudu. tefsir 99; Müslim, zekât 24; Tirmizî, libas 6; İbn Mâce, et'ime 60.

3803-) Câbir b. Abdullah (radıyallahü anh)'dan rivâyet olunmuştur; dedi ki: Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)'a sırtlan (etin)i sordum. O bir av (hayvanı)dır ve onu avlayan ihramlıya (keffaret olarak) bir koç (kurban etme cezası) konmuştur" buyurdu. hacc 28, et'ime 4; Nesâî, menâsik 89, sayd 27; İbn Mâce, sayd 15; Ahmed b. Hanbel, III, 297, 318, 322, V, 195.