Sünen-i Ebu Davud Hadis Kitabı

5247-) Hazret-i İbn Abbâs'dan demiştir ki: Bir fare gelip (yanmakta olan) bir fitili sürümeye başladı ve onu getirip Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)'nın önüne (yani) üzerinde oturmakta olduğu küçük bir hasırın üzerine attı da hasırda dirhem büyüklüğünde bir yer yandı. Bunun üzerine (Hazret-i Peygamber): Yatacağınız zaman lambalarınızı söndürünüz. Çünkü şeytan bu fare gibilerine böyle işler işlemeye önderlik eder de (o fare gibi şeylerle) sizi yakar" buyurdu. eşribe 22, bedu’l-halk 11, 16; Müslim, eşribe 96-97; Tirmizi, et'ime 15; İbn Mace, eşribe 16; Muvatta, sıfatünnebiyy 21; Ahmed b. Hanbel, II, 363, II, 301, 374, 386, 395, V, 82, 262.

5248-) Hazret-i Ebû Hureyre'den (rivâyet edildiğine göre) Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) şöyle buyurmuştur: Biz kendileriyle savaştığımızdan bu yana yılanlarla hiç barış yapmadık, (Binaenaleyh intikam alacakları) korkusuyla onlardan birini (öldürmeyi) bırakan kimse benden değildir."

5249-) Hazret-i İbn Mesud'dan (rivâyet edildiğine göre) Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) şöyle buyurmuştur: Yılanların hepsini öldürünüz. Onların intikamından (ve bu korkusundan dolayı onları öldürmekten kaçman) kimse benden değildir."

5250-) Hazret-i İbn Abbâs'dan (rivâyet edildiğine göre) Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) şöyle buyurmuştur: Yılanların kendisini takib edecekleri korkusuyla onları öldürmeyi terk eden kimse bizden değildir. Biz onlara savaşa girdiğimizden beri onlarla hiç barış yapmadık."

5251-) Hazret-i Abbâs b. Abdilmuttalib'den (rivâyet edildiğine göre) kendisi (birgün) Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)'e: Zemzem kuyusunu(n içine düşen şeyleri çıkarmak suretiyle) temizlemek istiyoruz. (Fakat) onun içinde küçük (ince ve beyaz) yılanlardan da var" demiş. Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)'de onların öldürülmesini emretmiş.

5252-) (Salim b. Abdullah b. Ömer'in) babasından (rivâyet edildiğine göre) Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) şöyle buyurmuştur: Yılanları, (özellikle) iki çizgili ve kısa kuyruklu olanları öldürünüz, çünkü bunlar gözü alır ve cenini düşürür." hadisin ravisi Salim) dedi ki: Abdullah (b. Ömer) bulduğu her yılanı öldürürdü. (Birgün) O'nu Ebû Lübabe yahut da (amcası) Zeyd b. el Hattab bir yılanı kovalarken gördü de: şu ki; öldürülmeleri yasak olan yılanlar, evlerde yaşayanlardır" dedi. bedû’l-halk 14; Müslim, selâm 128-129; Tirmizi, sayd 15; Ahmed b. Hanbel, II, 9, 121; III, ,452, 453, VI, 157,230.

5253-) Hazret-i Ebû Lübabe'den (rivâyet edildiğine göre) Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) evlerde bulunan küçük (ve ince) yılanların öldürülmesini yasaklamıştır. Ancak (evlerde yaşayan) bu yılanlardan iki çizgili ve kısa kuyruklu olanlar öldürülebilir. Çünkü bunlar gözü alırlar ve kadınların karnında olan cenini düşürürler.

5254-) Hazret-i Nafi'den (rivâyet edildiğine göre) şu bir önceki hadiste geçen) Hazret-i Ebû Lübabe'nin anlattığı olaydan sonra Hazret-i (Abdullah) İbn Ömer, evinde bir yılan bulmuş da onun (evden çıkarılmasını) emretmiş. Bunun üzerine (o yılan evden) Baki mezarlığına çıkarılmıştır.

5255-) (Bir önceki hadisi) Hazret-i Nafi'den Hazret-i Üsame de rivâyet etti. (Üsame'nin rivâyet ettiği) bu hadiste (bir önceki hadisten fazla olarak şu cümle de bulunmaktadır:) dedi ki: Sonra ben o yılanı (tekrar Hazret-i Abdullah b. Ömer'in) evinde gördüm."

5256-) Muhammed b. Ebû Yahya'dan; demiştir ki: Babam(ın) bana haber verdi(ğine göre birgün) arkadaşıyla birlikte, Hazret-i Ebû Said'i ziyarete gitmişler. (Babam olayın devamını şöyle anlattı): Arkadaşımla beraber (Ebû Said'in) yanından çıktık. Bir arkadaşımızla karşılaştık, O da hastalıktan yatmakta olan Ebû Said'in yanına girmek istiyordu. (Biz onun yanından ayrılıp) mescide doğru yöneldik ve (varıp) mescide oturduk. Derken (bu arkadaşımız da mescide) geldi ve bize Hazret-i Ebû Said'i şöyle derken işittiğini söyledi: (sallallahü aleyhi ve sellem): Muhakkak ki yılanlar cinnilerdendir. Her kim evinde (onlardan) birini görürse, üç defa (bu evde size yer yoktur, eğer bir daha sizi burada görürsem bu evi başınıza dar ederim, Benden söylemesi, Artık olacak olan şeylerden dolayı bir daha da beni suçlamayın (demek suretiyle) onu sıkıştırsın. rağmen yine de eve) gelirse onu öldürsün. Çünkü o şeytandır" buyurdu. b. Hanbel, III, 27.

5257-) Ebû Saıb den; demiştir ki: Said'in yanına varmıştım. Onun yanında otururken, sedirinin altında bir şeyin kıpırtısını işittim ve hemen (ona doğru bir) baktım. Bir de ne göreyim, bir yılan. Bunun üzerine hemen ayağa kalktım. Ebû Said: da ne oluyor (öyle), dedi. bir yılan var, dedim. yapmak istiyorsun, dedi. öldüreceğim, dedim. Evinde kendi odasının karşısında bulunan bir odayı göstererek: odada amcamın oğlu vardı. Hendek savaşı günü ailesine (gitmek üzere Hazret-i Peygamber'den) izin istemişti. Kendisi daha yeni evlenmişti. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)'de (ailesinin yanına gitmesi için) kendisine izin verdi. Ve ona silahıyle gitmesini emretti. (Kendisi) evine varınca, hanımını evin kapısı önünde ayakta dikili bir halde buldu. Bunun üzerine (kıskançlığı tuttu da) süngüsü(nü) karısına çevirdi. (Süngünün kendisine çevrildiğini gören kadın) " Acele etme! (Eve bir gir de) beni dışarı çıkaran şeyi (sen de) gör!" dedi. (Aldığı bu cevap üzerine) hemen eve girdi. Bir de ne görsün; büyük bir yılan. Hemen süngüyü ona sapladı, sonra (yılan) süngü kendisine saplanmış olduğu halde hareket etmekte iken onu (süngünün ucunda) dışarı çıkardı. (Yılan bir ara süngüden kurtulup hasmının üzerine saldırdı uzun bir boğuşmadan sonra her ikisi de öldüler.) Onlardan hangisi, yılan mı yoksa adam mı erken öldü, bilemiyorum. Bunun üzerine onun kavmi Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)'e gelerek: Ey Allah’ın Resulü: Allah'a dua et de arkadaşımızı (yeniden) diriltsin!" dediler. (Hazret-i Peygamber de:) için istiğfar ediniz." dedi. Sonra " cinlerden bir topluluk Medine'de müslüman oldular. Onlardan birini (evinizde) gördüğünüz zaman onu üç defa korkutunuz. Onu öldürmek istediğiniz halde öldürmekten vazgeçip sadece korkutmakla yetindikten sonra yine de size (evinizde) görünecek olursa üçüncü defaki tehdidinizden sonra onu öldürünüz" buyurdu. selâm 139; Tirmizî sayd 15; Ahmed b. Hanbel, II, 41.

5258-) Şu (bir önceki) hadis kısa olarak İbn Aclân'dan da (rivâyet edilmiştir. Bu rivâyete göre Hazret-i Peygamber) şöyle buyurmuştur: Ona üfç (defa) izin versin. (Bu izin kullanıldıktan) sonra (yılan) yine de (evde) kendisine görünecek olursa hemen onu öldürsün. Çünkü o şeytandır."

5259-) Hişam b. Zühre'nin azadlı kölesi Ebû's-Saib (in) rivâyet ettiğine göre kendisi (birgün) Ebû Said el-Hudrî'nin yanına girmiş- (Hişam) bu rivâyetinde (bir önceki hadisin) bir benzerini ondan daha geniş bir şekilde anlattı. (Bu rivâyete göre Hazret-i Peygamber) şöyle buyurmuş: üç gün izin verin. Bu üçgünlük izinden sonra (evinizde) size yine de görünecek olursa (o zaman) onu öldürünüz. Çünkü o şeytandır.

5260-) (Abdurrahman b. Ebi Leylâ'nın) babasından (rivâyet edildiğine göre) Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)'e evlerde bulunan yılanlar sorulmuş da şöyle buyurmuş: birini evlerinizde gördüğünüz zaman " ünşidikünnel ahdellezi ehaze aieykünne Nuh, üncidü künel ahdellezî ehaze aleykünne Süleyman enlâ tü'zûna: Bizi rahatsız etmeyeceğinize dair Hazret-i Nuh ile Hazret-i Süleyman'a vermiş olduğunuz söz aşkına (evimizi terk ediniz)" deyiniz. Eğer (buna rağmen yine de evinize) gelirlerse (o zaman) onları öldürünüz. sayd 15.

5261-) Hazret-i (Abdullah) b. Mesûd (radıyallahü anh)'den demiştir ki: Gümüşden bir dal gibi bembeyaz (küçük ve ince) yılanların dışında tüm yılanları öldürünüz." Dâvûd dedi ki; Adamın birisi bana (metinde geçen ve gümüşten bir dal gibi bembeyaz, küçük ve ince yılan anlamına gelen) cânn (hakkında): O yürürken (vücudu sağa-sola hiç) eğrilmez" dedi. Gerçekten bu (söz) doğruysa onun hakkında (en belirgin) alâmet budur.

5262-) Amir b. Sa'd'in babasından demiştir ki: Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem), zehirli kertenkelenin öldürülmesini emretti ve ona Füveysik: fasıkcık adını verdi. bedü'l-halk 15, enbiya 8; Müslim, selâm 142. 144; Nesâî, menasik 115; İbn Mace. sayd" 12; Darimî, edahi 72; Ahmed b. Hanbel, I. 176. VI. 421. 426.

5263-) Hazret-i Ebû Hüreyre'den (rivâyet edildiğine göre) Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) şöyle buyurmuştur: kim zehirli kertenkeleyi bir vuruşta öldürürse ona şu ve şu kadar sevap vardır. Kim de onu ikinci vuruşta öldürürse ona birinciden aşağı olmak üzere şu ve şu kadar sevap vardır. Kim üçüncü vuruşta öldürürse ona da ikinciden aşağı olmak üzere şu ve şu kadar sevap vardır. selâm 146; Tirmizî, sayd 12; Ahmed b. Hanbel, I, 420, II, 355.

5264-) Hazret-i Ebû Hüreyre'den (rivâyet edildiğine göre) Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) şöyle buyurmuştur: Zehirli kertenkeleyi) İlk vuruşta (öldüren kimse için) yetmiş sevap vardır."

5265-) Hazret-i Ebû Hüreyre'den (rivâyet edildiğine göre) Peygamber sallallahü aleyhi ve sellem şöyle buyurmuştur: Peygamberlerden birisi bir ağaç altına indi de kendisini (orada) bir karınca ısırdı. Bunun üzerine (yanında bulunan kimselerden eşyası)nı (oradan çekmelerini) istedi. Bu emir üzerine (eşyası) ağacın altından çıkarıldı. Sonra o karınca hakkında emir verdi de derhal (yuvası) yakıldı. Bunun üzerine (yüce) Allah kendisine; o birtek karıncayı) yaksaydin ya?' diye vahy buyurdu." selâm 149.

5266-) Hazret-i Ebû Hüreyre'nin Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)'dan (rivâyet ettiğine göre) Peygamberlerden birini bir karınca ısırmış da emir vererek karıncanın yuvasını yaktırmış. Bunun üzerine Allah O'na: Seni bir karınca ısırdı diye ümmetlerden teşbihte bulunan bir ümmeti helak mi ettin?" diye vahy buyurmuştur. cihad 153, Nesaî, sayd 38, İbn Mâce, sayd 10; Ahmed b. Hanbel, II, 403.

5267-) (Hazret-i Abdullah) İbn Abbâs (radıyallahü anh)'den (rivâyet edildiğine göre) Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) hayvanlardan dördünü öldürmeyi yasaklamıştır: Karınca, balansı, çavuşkuşu ve göçeğen kuşu." Mâce, sayd 10; Darimî, edahi 26; Ahmed b. Hanbel, I, 332, 347.

5268-) (Abdurrahman İbn Abdillah'ın) babasından; demiştir ki: Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)'le birlikte bir seferde idik. Bir ihtiyacını gidermek için (bizden) ayrılmıştı. (O sırada) iki yavrusuyla birlikte bir serçe kuşu gördük ve iki yavrusunu da yakaladık. (Ana) kuş geldi ve üzerimizde kanatlarını gererek uçmaya başladı. Derken Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) geldi ve: Bu hayvanı yavrusu sebebiyle bu musibete kim uğrattı? Haydi yavrusunu ona geri verin" dedi ve (bir de) Bizim yakmış olduğumuz bir karınca yuvası gördü. Bunun üzerine: kim yaktı? diye sordu. (yaktık), cevabını verdik. cezalandırmak ateşin rabbinden başkasına yakışmaz, buyurdu.

5269-) Abdurrahman b. Osman'dan (rivâyet edildiğine göre) doktorun biri, Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)'e kurbağayı ilaç olarak kullanmayı sordu da Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) onu kurbağayı öldürmekten nehyetti. sayd 36.

5270-) Abdullah b. Mugaffel'den demiştir ki: Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) fiske taşı atmayı yasakladı ve: O av avlamaz. Düşmanı yaralamaz, ancak göz çıkarır, diş kırar" buyurdu." edeb 122, Tefsir sure 48/5; Müslim, sayd 54; Ebû Dâvûd, diyat 19; Nesaî, kasame 40; İbn Mace, sayd 11, mukaddime 2; Darimî, mukaddime 40; Ahmed b. Hanbel, IV, 86, V, 46, 54-57.

5271-) Ümmü Atiyye el-Ensariyye'den (rivâyet edildiğine göre) Medine'de kızları sünnet eden bir kadın varmış da Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) ona: Çok derinden kesme, çünkü bu kadına daha çok tat verir. Kocası için de daha hoştur" buyurdu. Dâvûd dedi ki: Bu hadisin manası aynı senetle Ubeydullah b. Amr vasıtasıyla Abdülmelik'den de rivâyet edilmiştir. Bu hadis sağlam değildir. Mürsel olarak da rivâyet edilmiştir, Muhammed b. Hassanın kimliği) meçhuldür. (Binaenaleyh) bu hadis zayıftır.

5272-) (Hamza b. Ebi Üseyd el-Ensarî'nin) babasından (rivâyet edildiğine göre) kendisi (birgün) Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)'i mescidin dışında konuşurken işitmiş (ve orada Hazret-i Peygamberin konuşmakta olduğunu gören) erkekler (Hazret-i Peygamberi daha yakından dinleyebilmek için) yolda (Hazret-i Peygamber'in etrafında) bulunan kadınlarla karışmışlar. Bunun üzerine Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) kadınlara (hitaben): Geri çekilin, sizin yolun ortasından gitmeniz (doğru) olmaz. Size gereken yolun kenarı (ndan yürümeniz)dir" buyurdu. üzerine kadınlar duvara sürtünerek yürür oldular. Hatta (yolun kenarında bulunan) duvar(lar)a sürtünürcesine yürümelerinden dolayı elbiseleri (zaman zaman) duvar(lar)a takılıyordu.

5273-) Hazret-i İbn Ömer'den (rivâyet edildiğine göre) Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) bir erkeğin (kendisine nikâh düşen) iki kadın arasında yürümesini yasaklamıştır.

5274-) Hazret-i Ebû Hüreyre'nin Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)'den (rivâyetine göre) Aziz ve Celil olan Allah şöyle buyurmaktadır" Ademoğlu dehre söverek bana eziyet etmektedir. Oysa dehri (yaratan) Benim; geceyi ve gündüzü Ben idare ederim. es-Serc (bu hadisi rivâyet ederken, Muhammed b. es-Sabah'ın rivâyetinden farklı olarak) Said (den rivâyet edildi) yerine " İbn el-Müseyyeb'den (rivâyet edildi)" tefsir 45/1, tevhid 35, Müslim, elfaz 2, 3; Ahmed b. Hanbel, II, 238, 272. dedi.

18381839-) numaralı hadis-i şeriflerde Resûl-i Ekrem'in ihramlı iken kan aldırması başındaki rahatsızlığa bağlı olarak zikredildiğinden İmam Mâlik, zaruret olmadıkça ihramımın kan aldırmasının caiz olmadığını söylemiştir. Şerhü'l-Muvatta', III,. 85. Mâliki ulemâsından Zürkânî de bu konuda şunları söylüyor: kan aldırmak kuvvet za'fına ve yorgunluğa sebeb olduğundan, ihramlının kan aldırması mekruhtur. Nitekim kan aldırmaktan daha hafif olduğu halde hacılar için Arefe günü oruç tutmak bile mekruh sayılmıştır." Şerhü'l-Muvatta', III, 85. Basrî'ye göre ise, saç kesilmeden yapılsa bile, ihramlınm kan aldırması fidyeyi gerektirir. ulemâsına göre başını tıraş ettirmedikçe ihramlıya kan aldırmasından dolayı fidye gerekmez. kan aldırmanın iki nevi olduğunu söylemiştir. Bunların birincisi başta olur ve saçları kesmek icâbeder. Bu tür kan aldırmadan dolayı fidye lâzım gelir. nevi, vücudun başka bir yerinden, kıl keserek kan almakla olur. Bu takdirde yine fidye lâzımdır. " başla vücudun sair yerlerinin saçları hükmen müsavidir," deniliyor. İmâm-ı Azam'la İmâm Şafiî'nin kavilleri de budur. göre fidye yalnız başı tıraş etmekle lâzım gelir. saç kesmeyi gerektirmeyen bir yerden alınırsa zarurete binâen alındığı takdirde fidye lâzım değildir. Zaruret yokken alınırsa, İmâm Mâlik'e göre câîz değil, Sahnûn'a göre caizdir. Sahnûn'un kavli Atâ'dan da rivâyet olunmuştur.