Sünen-i Ebu Davud Hadis Kitabı

2054-) Ebû Hureyre (radıyallahü anh)'den nakledilmiştir ki: Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem); Kendisine dayak vurulmuş zinâkâr bir erkek ancak kendi gibisiyle evlenebilir" buyurmuştur. Ma'mer; bu hadisi Habib el-Muallim bana Amr b. Şuayb'dan naklen rivâyet etti, demiştir.

2055-) Ebû Mûsâ (radıyallahü anh)'dan; dedi ki: Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) şöyle buyurdu: Cariyesini hürriyete kavuşturup da onunla evlenen kimseye iki (kat) ecir vardır." ilim, 31; ıtk 14, 16, nikâh, 12, enbiya 48, meğâzî 35, salât 12; Müslim, iman 241, nikâh 84, Tirmizî nikâh 25; Nesâî, nikâh 65, Ahmed b. Hanbel, III, 2, 10, 186, 282, IV, 395, 398, V, 402, 405, 408.

2056-) Enes b. Mâlik'den rivâyet olunduğuna göre Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) Safiyye'yi hürriyetine kavuşturmuş (onunla evlenmiş ve) onu hürriyetine kavuşturmayı da mehri (yerine) saymıştır. nikâh 12; Müslim, nikâh 85, Tirmizî, nikâh 25; Nesâî, nikâh 65.

2057-) Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)'ın zevcesi Âişe (radıyallahü anhâ)'dan rivâyet olunduğuna göre Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem); Nesebden dolayı haram olan (herşey) sütten dolayı da haram olur" buyurmuştur. nikâh 20, 118, şehadât 7; Müslim, redâ' 1-2; Tirmizî, redâ' 1; Nesâî, nikâh 49, 52, Muvatta, redâ' 1-2, 15; İbn Mâce, nikâh 34; Dârimî, nikâh 48; Ahmed b. Hanbel, I, 132, 275.

2058-) Ümmü Seleme (radıyallahü anhâ)'dan rivâyet olunduğuna göre Ümmü Habibe; Resûlallah, sende kız kardeşime karşı bir evlenme arzu(su) var mı dedi. (Resûl-i Ekrem de:) Ne yapacakmışım?" diye sordu (Ümmü Habîbe de:) evlenirsin, diye cevap verdi. (Hazret-i Peygamber de:) Kız kardeşinle mi?" deyince o: diye karşılık verdi. (Resûlüllah:) Sen bunu (gerçekten) arzu ediyor musun?" dedi. (Ümmü Habîbe:) seninle (evli olan) tek kişi değilim ve bana hayırda ortak olmasını en çok arzu ettiğim kimse kız kardeşimdir, diye karşılık verdi. (Hazret-i Peygamber:) (Bu olamaz), Çünkü o bana helâl değildir!" (Ümmü Habîbe:) yemin olsun ki bana anlatıldığına göre, sen Ebû Seleme'nin kızı Dürre'ye yahut Zerre'ye (bu kızın isminin Zerre mi, Düremi olduğunda râvi) Züheyr şüphe etti- dünürlük yapıyormuşsun? dedi. (Hazret-i Peygamber:) Ümmü Seleme'nin kızına mı?" diye sordu (Ümmü Habîbe:) diye cevap verdi. (Resûl-i Ekrem de): Şunu iyi bil ki , (o kız) benim terbiyem altında üvey kızım olmasaydı bile, (yine de) bana helâl olmazdı. Çünkü o benim süt biraderimin kızıdır. Süveybe beni O'nun babasıyla beraber emzirdi. Binaenaleyh kızlarınızı ve kız kardeşlerinizi bana teklif etmeyiniz" buyurdu. nikâh 20, 25, nefekât 16; Müslim, redâ' 15-16; İbn Mâce, nikâh 34; Nesâî, nikâh 46; Ahmed b. Hanbel VI, 309, 423.

2059-) Âişe (radıyallahü anhâ)'dan nakledilmiştir ki: Eflah b. Ebi'l-kuays yanıma gelmişti, ben de kendimi ondan gizledim. Bunun üzerine; senin amcan olduğum halde, benden gizleniyor musun? dedi. Ben de: (amcam oluyormuşsun)? dedim. O da: karısı seni emzirdi, diye cevap verdi. (Hazret-i Âişe) dedi ki: emziren kadındı, erkek değil. Tam bu sırada Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) yanıma geldi. (Hadiseyi) ona anlatınca: O senin amcandır, varsın senin yanına girsin" buyurdu. nikâh 117; Müslim, redâ' 4-10; Tirmizî, redâ' 2; Nesâî, nikâh 52; İbn Mâce, nikâh 38; Muvatta, redâ' 2; Dârimî, nikâh 48; Ahmed b. Hanbel, VI, 194.

2060-) Âişe (radıyallahü anhâ)'dan rivâyet olunduğuna göre bir gün Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) (Hazret-i Âişe'nin) yanına gelmiş, onun yanında bir adam varmış. Bu (durum Resûl-i Ekrem'in) hoşuna gitmediği için yüzü değişmiş, (Bu hadisin buraya kadar olan kısmını Hafs ile Muammed b. Kesîr Ebû Dâvûd'a aynı mânâya gelen değişik sözlerle rivâyet etmişlerken hadisin bundan sonraki kısmını naklederken hem söz hem de mânâ bakımından) ittifakla şöyle rivâyet ettiler. Bunun üzerine (Hazret-i Âişe;) Resûlallah, bu (zât)'benim süt kardeşimdir, dedi. (Hazret-i Peygamber de); Süt kardeşlerinize iyi dikkât ediniz. Çünkü süt hükmü ancak açlıktan dolayı sabit olur" buyurmuştur. şehâdet 7, nikâh 21; Müslim, redâ' 32; Nesâî, nikâh 51; Dârimî, nikâh 52.

2061-) İbn Mesûd (radıyallahü anh)'dan nakledilmiştir ki: Kemikleri kuvvetlendiren ve kas(lar)ı oluşturan (süt emmenin) dışında (süt akrabalığı meydana getirecek) hiçbir süt emme yoktur. (Abdullah b. Mesûd hakkında) Ebû Mûsâ (el-Hilâlî); Bu büyük âlim aramızda iken bize soru sormayınız, dedi. es-Sünenü'l-kübrâ, VII, 461.

2062-) (Bir önceki hadisin) manası Abdullah b. Mes'ud vasıtasıyla Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)'den naklen rivâyet olunmuştur. (Ancak Veki’ bu hadisi); kemiği büyüten (süt)" diye rivâyet etmiştir. es-Sünenü'l-kübrâ, VII, 461.

2063-) Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)'in hanımı Âişe (radıyallahü anhâ) ve Ümmü Seleme (radıyallahü anhâ)'dan rivâyet olunmuştur: Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’in Zeyd'î evlatlık edindiği gibi, Ebû Huzeyfe b. Utbe b. Rabia b. Abdişems de Ensar'dan bir kadının azatlı kölesi olan Sâlim'i evlâtlık edinmiş ve kardeşinin kızı Hind bint el-Velîd b. Utbe b. Rabia ile evlendirmişti. Cahiliyye çağında bir kimse bir adamı evlatlık edindi mi halk o evlatlığı o adama nisbet ederek isimlendirirlerdi. Evlatlık da o adamın mirasına vâris olurdu. Nihayet noksan sıfatlardan münezzeh olan yüce Allah bunun hakkında; Onları babalarına nisbet ederek çağırın" el-Ahzâb (33), 5. âyet-i kerimesini, " onlar sizin din kardeşlerinizdir ve dostlarınızdır" buyruğuna kadar indirince (bu evlâtlıklar babalarına verildi, babası bilinmeyenler) de dost ve din kardeşi oldu. sırada Ebû Huzeyfe'nin hanımı Sehle bint Süheyl b. Amr el-Kureyşî gelerek; Allah'ın Resulü, biz Sâlim'e (kendi neslimizden gelen) bir çocuk gözüyle bakıyorduk, kocamla benim yanımda bir evde kalıyor ve (dolayısıyla) beni başı, yakası, boynu yüzü ve kolları açık bir kıyafetle görüyordu. Şimdi ise Aziz ve Celil olan Allah evlâtlıklar hakkında senin de bildiklerini indirdi. Salim hakkındaki görüşünüz nedir? diye sordu. Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) de ona; Onu emzir" buyurdu. Sehle, enu beş kez emzirdi ve Salim O'nun sütoğlu oldu. Bu olay nedeniyle Âişe (radıyallahü anhâ) kendisinin görmek istediği ve yanına girmelerini arzu ettiği kimseleri kız kardeşlerinin veya erkek kardeşlerinin kızlarının emzirmelerini isterdi. Eğer (emzirilmesini istediği kimse) yetişkin ise, beş defa emzirmelerini isterdi. (O kimse Hazret-i Âişe'nin bu isteğine uyduktan) sonra artık Hazret-i Âişe'nin yanına (rahatça) girerdi. Hacer, Fethu’l-bârî, XI, 53. Ümmü Seleme ile Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)’in diğer hanımları, beşikte iken süt emmedikçe halktan bir kimsenin bu şekilde süt emmek suretiyle yanlarına gelmesine izin vermezlerdi. Ve Hazret-i Âişe'ye de; bilmiyoruz, belki bu diğer halk için değil de sadece Sâlim'le ilgili olarak Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) tarafından verilmiş özel izindir, derlerdi. nikâh 15; Müslim redâ 26-28, 30-31, hudüd 23; Ngsâî, nikâh 53; Muvatta. redâ 13; Darimî, hudûd 17; Ahmed b. Hanbel, V, 348, VI, 174, 201, 228, 249, 269.

2064-) Âişe (radıyallahü anhâ) demiştir ki: Allah'ın Kur'ân'da indirdiği (âyetler) içerisinde " on (defa) emme (nikahı) haram kılar" (âyeti de) vardı. Sonra (bu âyetteki on defa emme kaydı), " kesinlikle bilinen beş (defa süt) emmek (nikahı) haram kılar" (âyeti) ile neshedildi. Bu beş emme (ile ilgili âyet de neshedildiği halde) Kur'ân'da bulunan (âyetler)den olmak üzere (kendilerine nesih haberi ulaşmayan kimseler tarafından) okunurken Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) vefat etti. redâ' 25; Tirmizî, redâ' 3; Muvatta, redâ' 18; Darimî, nikâh 49.

2065-) Âişe (radıyallahü anhâ)'dan; demiştir ki: Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) (şöyle) buyurdu: defa ve iki defa süt emmek (evlenmeyi) haram kılmaz." redâ' 17, 20, 23; Tirmizî, redâ 3; Nesaî, nikâh 51; İbn Mâce, nikâh 35; Darimî, nikâh 49; Ahmed b. Hanbel, IV, 4-6, 31, 96, 216, 247, 340.

2066-) Haccâc b. Haccâc'ın babasından nakledilmiştir ki; Resûlallah süt emmenin mezemmetini benden ne giderebilir? dedim. Gurre; (yani) köle veya câriye." buyurdu. redâ' 6; Nesaî, nikâh 6; Darimî nikâh 50; Ahmed b. Hanbel, III, 450. Haccâb b. Haccâc için " el-Eslemî" nisbesini zikretti. Bu metin de en-Nufeyli'ye aittir.

2067-) Ebû Hureyre (radıyallahü anh)'den nakledilmiştir ki: Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) şöyle buyurdu: Kadın halasının üstüne, hala da erkek kardeşinin kızı üstüne; kadın teyzesinin üstüne, teyze de kız kardeşinin kızı üstüne nikâh edilemez. Büyük küçük üstüne, küçük de büyük üstüne nikâh edilemez." nikâh 35; Tirmizî, nikâh 30; Nesaî, nikâh 47-48; İbn Mâce, Nikâh 31; Dârimî nikâh 8; Ahmed b. Hanbel, I, 78, 372, II, 179, 189, 229, 433, 426, 432, 474, 489, 508, 516.

2068-) Kabisa b. Züeyb, Ebû Hureyre (radıyallahü anh)'yi şöyle derken işitmiştir: (sallallahü aleyhi ve sellem) bir kadınla teyzesini ve bir kadınla halasını (bir nikâh altında) birleştirmeyi yasakladı. nikâh 27; Müslim, nikâh 33-34, 36, 40; İbn Mâce, nikâh 31; Dârimî, nikâh 8; Muvatta', nikâh 20.

2069-) İbn Abbâs (radıyallahü anh)'dan rivâyet olunduğuna göre, Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem), hala (ile onun erkek kardeşinin kızını), teyze (ile onun kız kardeşinin kızım) ve iki teyze ile iki halayı (bir nikâh altında) birleştirmeyi çirkin bulmuştur.

2070-) Urve b. ez-Zübeyr'in haber verdiğine göre, kendisi Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)'in hanımı Âişe'ye Allahü Teâlâ'nın " eğer yetimler hakkında adalet gösteremeyeceğinizden korkarsanız, size helâl olan (diğer) kadınlardan ikişer, üçer, dörder alın" en-Nisâ (4), 3. âyet-i kerimesini sormuş. Hazret-i Âişe de: kız kardeşimin oğlu, bu kadından maksat, velisinin terbiyesinde bulunan yetim kızdır. Velisine malında ortak olur, onun da yetim kızın malı ve güzelliği hoşuna gider ve mehrinde adalet gözetmeksizin ve ona başkasının verdiği kadar mehir vermeksizin onunla evlenmeyi düşünür. İşte bu sebeble velilerin onları nikâh etmeleri yasak edildi. Ancak onlar hakkında adalet gösterip mehirlerinde âdet olanın en yüksek derecesine ulaşanlar müstesnadır. Bir de (velilere) bu yetim kızların dışındaki kendilerine helâl olan kadınlarla evlenmeleri emr edildi, diye cevap verdi. dedi ki: Âişe şunları söyledi: halk bu âyetten sonra kadınlar hakkında Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)'dan fetva istediler. Bunun üzerine azîz ve celîl olan Allah,’kadınlar hakkında senden fetva istiyorlar. De ki: Onlara dair fetvayı size Allah veriyor. Kendileri için yazılmış olan miras'ı vermediğiniz ve nikahlamalarını (beğenip) istemediğiniz yetim kızlar hakkında da Kitabda okunup duran (bir âyet) vardır..." en-Nisâ (4), 127. âyet-i kerimesini indirdi. demiştir ki: Teâlâ'nın " size Kitapda okunup duran" diye bahsettiği ilk âyettir ki, her türlü noksan sıfatlardan münezzeh olan Allah bu âyette: Eğer yetimler hakkında adalet gösterememekten korkarsanız, size helâl olan başka kadınlardan alın" buyurmuştur. Âişe şöyle demiş: ve celîl olan Allah'ın diğer âyet-i kerimede " onları nikâh etmek istemezsiniz" en-Nisâ (4), 127. buyurması(na gelince), bu (sizden) birinizin terbiyesi altında bulunan yetim kızın malı ve güzelliği az olduğu zaman ona rağbet göstermemesidir. Böylece veliler bunlara rağbet göstermedikleri için malına ve güzelliğine rağbet ettikleri yetim kadınları nikâh etmekten nehyolundular. Ancak adalet gösterirlerse müstesna. tefsîrü'l-kur'ân (Sûretü-Nisâ) 1; Müslim, tefsir 6; Nesâî, nikâh 66. hadisin râvilerinden) Yûnus (b. Yezid) dedi ki: Rabîa (tu'r-Re'y); Eğer yetimler hakkında adalet gösteremeyeceğinizden korkarsanız..." Nisa (4), 3. ayet-i kerimesi hakkında (şöyle) açıklama yapardı: Eğer onlar hakkında adalet gösteremeyeceğinizden korkarsanız onları (nikâhlamayı) terk ediniz. Ben sizin için (onların dışında) dört tanesini helâl kıldım."

2071-) Ali b. el-Huseyn'in haber verdiğine göre kendileri Yezid b. Muâviye'nin yanından yani el-Huseyn b. Ali (radıyallahü anh)'nin şehîd edildiği yerden Medine'ye geldikleri vakit O'na Misver b. Mahreme tesadüf etmiş ve: emredecek bir hacetin var mı? demiş (Ali) dedi ki; ben de O'na: diye cevap verdim. O ise: Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)'ın kılıcını verir misin? Çünkü ben bu kavmin onu almak için sana galebe çalacaklarından korkarım. Eğer onu bana verirsen (onu almak isteyen kimse) beni çiğnemedikçe ona erişemez. Ali b. Ebî Tâlib (radıyallahü anh) Fatıma (radıyallahü anhâ)'nın üstüne (evlenmek maksadıyla) Ebû Cehl'in kızına dünürlük yapmıştı. Bunun üzerine Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)'ı bu konuda işte şu minberi üzerinde halka hitab ederken işittim. Bense o gün buluğa ermiş (denecek bir kıvamda) idim. (O günkü konuşmasında Resûl-i Ekrem); Gerçekten Fatıma bendendir ve ben onu (kıskançlık yüzünden) dini hususunda fitneye düşmesinden korkuyorum" buyurdu, dedi, Misver (sözlerine devam ederek) dedi ki: Sonra (Resûl-i Ekrem) Abduşşems oğullarından bir damadından bahsederek onun damatlığını övdü ve çok güzel sena edip; Benimle konuştu, bana doğruyu söyledi, bana va'd ettiği sözünü yerine getirdi. Ben ne helâli haram kılarım, ne de haramı helâl. Fakat Allah'a yemin olsun ki Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’ın kızıyla Allah'ın düşmanının kızı ebediyyen bir yerde bir araya gelemez." buyurdu. fedâilü'sahabe 16; Müslim, fedailü's-sahâbe 95-96; İbn Mâce, nikâh 56; Ahmed b. Hanbel, IV, 376.

2072-) Şu (önceki) hadis İbn Ebî Müleyke ile Urve'den de rivâyet olundu. İbn Ebî Müleyke'nin bu rivâyetinde önceki hadisten fazla olarak bir de şu cümle vardır: (Misver) dedi ki: Bunun üzerine Ali (bir daha) bu nikâhdan bahsetmedi." Fethu'l-Bârî, VII, 61.

2073-) el-Misver b. Mahreme Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)'i minber üzerinde (şöyle) buyururken işittiğini söylemiştir: Hişam b. Mugîre oğulları kızlarını Ali b. Ebî Tâlib'e nikahlamak için benden izin istediler. Ben izin vermiyorum. Tekrar ediyorum; İzin vermiyorum. Tekrar ediyorum; izin vermiyorum. Ancak Ebû Tâlib'in oğlu (Ali) benim kızımı boşayıp onların kızıyla evlenmek isterse o başka. Çünkü kızım benden bir parçadır. Onu rahatsız eden şey beni rahatsız eder ve onu üzen şey benî de üzer." fedâilü's-sahâbe 12, 16, 29, nikâh 109; Müslim, fedâilü's-sahâbe 93, 94. Tirmizî, menâkıb 60; İbn Mâce, nikâh 56; Ahmed b. Hanbel, IV, 5, 326. yani; haddesent Abdullah b. Ebî Müleyke) ta'biri Ahmed b. Tunus'un rivâyetinde yer almaktadır.

2074-) Zührî'den nakledilmiştir ki: Biz (birgün) Ömer b. Abdilazîz'in yanında (bulunuyor) idik, derken kadınların mut'a nikâhını konuşmaya başladık. Rabî' b. Sebre denilen bir adam: babamın; gerçekten Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) Veda Haccında onu yasakladı, dediğine şâhid oldum, dedi. nikâh 20-28, Nesâî, nikâh 71; İbn Mâce, nikâh 44; Ahmed b. Hanbel, III, 404.

2075-) Rabî b. Sehre'nin babasından rivâyet olunduğuna göre Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) kadınları muta (nikâhı ile alma)yı yasaklamıştır. b. Hanbel, III, 404.

2076-) İbn Ömer (radıyallahü anh)'den rivâyet olunduğuna göre Resûlüllah Şigâr'ı yasaklamıştır. rivâyetine (şu cümleyi de) ekledi: Nâfi'a " şigâr nedir?" diye sordum, Bir adamın mehirsiz olarak birinin kızıyla evlenmesi ve (karşılığında da) kendi kızını onunla evlendirmesidir" diye cevap verdi. nikâh 28; Müslim, nikâh. 57, 61; Tirmizî, nikah 30; İbn Mâce, nikâh 16; Nesâî, nikâh 60; Darimî, nikâh 9; Muvatta, nikâh 24; Ahmed b. Hanbel, II, 6.

2077-) Abdurrahman b. Hürmüz el-A'rac dedi ki; el-Abbâs b. Abdullah b. el-Abbâs, kızını Abdurrahman b. el-Hakîm'e; Abdurrahman da kızını Abbâs'a nikahladı. İkisi de mehir verdiler. Bunun üzerine Muaviye Mervan'a mektup yazıp onları ayırmasını emretti ve mektubunda " işte bu Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)'ın yasakladığı sigardır" dedi. b. Hanbel, IV, 49; Beyhaki, es-Sünenü’l-kübrâ, VII, 200.

2078-) Ali (radıyallahü anh)'dan nakledilmiştir ki; Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem); Hülle nikâhı ile evlenen kocaya ve kendisi için hülle yapılan kocaya Allah lanet etsin" buyurdu. nikah 28; Nesaî, talak 13, zîne 25; İbn Mâce, nikah 33; Dârimî, nikah 53; Ahmed b. Hanbel, I, 448, 83, 87, 88, 93, 107, 121, 133, 150, 158, 450, 451, 462; II, 322 Beyhaki, es-Sünenü’l-kübrâ, VII, 208.

2079-) Ali (radıyallahü anh) olduğu zannedilen bir sahâbî de (önceki hadis ile aynı manada bir hadisi) Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)'den rivâyet etmiştir.

2080-) Câbir (radıyallahü anh)'den nakledilmiştir ki: Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) " Efendisinden izinsiz olarak evlenen her köle zinakârdır" buyurdu." nikah 21; İbn Mâce, nikah 43; Dârimî, nikah 40; Ahmed b. Hanbel, III, 301, 377, 382.

2081-) İbn Ömer (radıyallahü anh)'den rivâyet olunduğuna göre Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem): Köle efendisinin izni olmadan evlenirse, nikahı batıldır" buyurmuştur. es-Sünenü’l-kübrâ, VII, 127. Dâvûd buyurdu ki: bu hadis zayıftır, mevkuftur ve İbn Ömer (radıyallahü anh)'in sözüdür.

2082-) Ebû Hureyre (radıyallahü anh)'den nakledilmiştir ki: Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem): Kimse (din) kardeşinin dünürlüğü üstüne dünürlükte bulunmasın" buyurdu. nikah 45, Büyü' 58, şurût 8; Müslim, büyü' 8, nikah 38, 49-52, 54-56; Tirmizî, nikah 38; Nesâî, büyü 19; İbn Mâce, nikah 10; Dârimî, nikah 7, Muvatta, nikah, 1, 2, 12; Ahmed b. Hanbel, II, 122, 123, 126, 130, 142, 153, 238, 274, 311. 318, 394, 411, 427, 457, 462, 463, 487, 489, 558; IV, 147; V, 11.

2083-) İbn Ömer (radıyallahü anh)'den nakledilmiştir ki: Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem): İzni olmadıkça, sizden biriniz (müslüman) kardeşinin dünürlüğü üzerine dünürlükte bulunamaz ve onun satışı üzerine satış yapamaz." buyurdu. büyü' 56, 64, 70, 71, şûrût 8, nikâh 45; Müslim, nikah 49, buyu' 7,, 8, II, birr 29, 32, Tirmizî, nikah 38, büyü' 58 Nesâî, nikah 20, 21, büyü' 17, 20-21; İbn Mâce, ticaret 13, Darimî, büyü' 17, 33; Muvatta, büyü' 95, 96; Ahmed b. Hanbel, II, 7, 21, 63, 71, 108, 122, 124, 126, 277, 402, 410, 420, 465, 481, 484, 487, 491, 501, 512, 525, IV, 147.

2084-) Câbir b. Abdillah (radıyallahü anh)'dan nakledilmiştir ki: Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem): Biriniz bir kadına dünürlük yaptığı zaman kendisini o kadınla evlenmeye sevkeden organlara bakmaya imkân buluyorsa; bunu yapsın " buyurdu" dedi ki: ben bir cariyeyle evlenmek istedim, bunun üzerine (onun haberi olmadan görebilmek için) onu gizli gizli gözetlemeye başladım. Nihayet beni kendisiyle evlenmeye sevkeden organlarını gördüm de onunla evlendim. b. Hanbel, III, 334.

2085-)  Âişe (radıyallahü anha)'den nakledilmiştir ki, " Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) üç defa; Velilerinin izni olmaksızın kendi nikahını kıyan kadının nikahı batıldır. Eğer (evlenen erkek) onunla cinsi temasta bulunmuşsa, onunla temasta bulunmuş olması sebebiyle kadına mehir (vermesi) gerekir. Eğer veliler (kadını evlendirme konusunda) anlaşamazlarsa, artık devlet başkanı velisi olmayanın velisidir" buyurdu. nikah 15; İbn Mace, nikah 15; Darimî, nikah 11, Ahmed b. Hanbel I, 250, 260, VI, 47, 66, 166.

2086-) (Şu önceki) hadisin manası Âişe (radıyallahü anha) vasıtasıyla Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)'den nakledilmiştir. Dâvûd dedi ki: Cafer, Zühri'den (hadis) işitmemiştir. (Fakat Zühri rivâyet edilmesine izin verdiği hadisleri) ona yaz(ıp göndermiş)di.

2087-) Ebû Mûsâ'dan rivâyet olunduğuna göre Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem); Velisiz nikâh olmaz" buyurmuştur. nikah 36; Tirmizî, nikah 14, 15, 17; İbn Mâce, nikah 15; darimî, nikah 11, Ahmed b. Hanbel, 1, 250; IV, 294, 413, 418; VI, 260. Dâvûd buyurdu ki: O Yunus, Ebû Bürde'den; İsrail'de Ebû İshak vasıtasıyla Ebû Bürde'den (rivâyet etti).

2088-) Ümüm Habîbe (radıyallahü anh)'den rivâyet olunduğuna göre, kendisi İbn Cahş'ın (nikahlısı olarak onun) yanında bulunduğu sırada (kocası) vefat etti. (İbn Cahş) Habeş ülkesine hicret edenler arasında bulunuyordu. Necâşî (Ümmü Habîbe Habeş ülkesinde) kendi yanlarında bulunduğu sırada O'nu Resûlüllahi (sallallahü aleyhi ve sellem)'a nikahladı. nikah 66; Ahmed b. Hanbel, VI, 427.

2089-) Ma'kıl b. Yesâr demiştir ki; Benim bir kız kardeşim vardı. Onun için bana dünürlüğe geliniyordu. Amcamın oğlu da bana (dünürlüğe) geldi. Ben de onu kendisine nikahladım. Sonra onu ric'î talakla boşadı ve onu terketti. (Kadının) iddeti sona erip de (onun adına) bana dünürlük edilmeye başlanınca bana (amcamın oğlu da) gelerek onu (benden) istedi. Ben de " Hayır vallahi hiçbir zaman onu (sana) nikahlamayacağım" diye cevap verdim. Bunun üzerine şu âyet(-i kerime) nazil oldu: Kadınları boyadığınız zaman bekleme sürelerini bitirdiler mi, kendi aralarında güzelce anlaştıkları takdirde (eski) kocalarıyla evlenmelerine engel olmayın..." (2), 232. Bunun üzerine yeminimin keffaretini ödeyerek onu onunla evlendirdim." nikah 36; Tirmizî, Tefsîrü'l-Kur'ân.

2090-) Semüre'den rivâyet olunduğuna göre Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) şöyle buyurmuştur. Herhangi bir kadını iki veli (iki ayrı erkeğe) nikahlayacak olursa, o kadın (bu) iki erkekten (nikâhı kendisine) ilk fkıyılanındır ve kim de bir malı iki adama satarsa bu satış onlardan (akdi) ilk (önce gerçekleştiren)indir." nikah 20; Nesaî, büyü' 96; Dârimî, nikâh 15; Ahmed b. Hanbel, V, 8, 11,12, 18.

2091-) İbn Abbâs (radıyallahü anh) " Ey inananlar, kadınları miras yoluyla zorla almanız size helâl değildir. Onlara verdiklerinizin bir kısmını (onlardan) alıp götürmek için onları sıkıştırmayın." Âyet-i kerimesi hakkında (şunları) söylemiştir: çağında) bir adam öldüğü zaman akrabaları onun karısı üzerinde kadının velisinden daha çok hak sahibi olur(lar)dı. Onlardan birisi isterse o kadını (başka birisiyle) evlendirirdi. İsterlerse (kendilerinden birine veya kendilerinin dışında birine) nikahlarlardı. İsterlerse onu hiç evlendirmezlerdi. İşte bu âyet bunun üzerine indi" tefsîrü'l-Kur'an, suretü'n-Nisa 6. Ayetin tefsiri.

2092-) İbn Abbâs (radıyallahü anh)’dan nakledilmiştir ki: Ey inananlar, kadınları miras yoluyla zorla almanız size helâl değildir. Onlara verdiklerinizin bir kısmını (onlardan) alıp götürmek için onlan sıkıştırmayın. Şayet açık bir edebsizlik yaparlarsa başka" en-Nisâ (4), 19. (anlamına gelen) bu (âyet-i kerimenin iniş sebebi şudur: Câhiliyye çağında) bir adam yakını olan bir kadına (kocası ölünce) vâris olurdu. Ölünceye kadar ya da (ölen kocasından almış olduğu mehri) kendisine verinceye kadar onu evlenmekten alıkoyardı. Allahü teâla bunu yasak kıldı ve (halkı) bundan nehyetti." Tefsîru'l-Kur'ân, sûretun-Nisâ, 6.

2093-) (Önceki hadisin) mânâsı, Dahhak'tan da rivâyet olunmuştur. (Dahhak bu rivâyetinde bir öncekine ilâve olarak şunu da) rivâyet etti: Allah (size) bu öğüdü verdi." Ebû Dâvûd rivâyet etmiştir.

2094-) Ebû Hüreyre (radıyallahü anh)'den rivâyet olunduğuna göre, Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem); Açıkça izni alınmadan dul kadın evlendirilemez, kız da ancak rızası alınarak evlendirilebilir." buyurmuştur. (Ashâb-ı kiram) " Ey Allah'ın Resulü, onun rızası nasıldır? diye sormuşlar, (Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) de:) " Susmasıdır" cevabını vermiştir. nikah 40, hayl 11; Tirmizî, nikah 18; İbn Mâce, nikah 11, Dârimî, nikah 13, 14; Ahmed b. Hanbel, II, 229, 250, 279, 425; Müslim, nikah 64, 66; Nesâî, Nikah 33, 34.

2095-) Ebû Hüreyre (radıyallahü anh)'den nakledilmiştir ki: Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) (şöyle) buyurdu; Babasız (balığa) kızın kendisinin nikahı) hakkında izni alınır, eğer susarsa o (sükût) onun iznidir. Eğer kabul etmezse, üzerine varılmaz." nikah 18, Nesâî, nikah 31, 36; Dârimî, nikah 12; Ahmed b. Hanbel, I, 261, 334; II, 259, 475; IV, 94, 408, 411. (Bu hadis) Yezid'in rivâyetinde (Muhammed b. Amr'den) ihbarla (" ahberani" tabiriyle nakledilmiştir). Dâvûd dedi ki: Aynı şekilde Ebû Halid Süleyman b. Hayyan ile Muaz b. Muaz da bu hadisi, Muhammed b. Amr'den (muan'an olarak) rivâyet etmişlerdir.

2096-) Şu (önceki) hadisi, İbn İdris de Muhammed b. Amr’dan aynı senedle rivâyet etti (Ancak İbn îdris bu rivâyetinde) hadise (şunu) ekledi: Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) " Eğer ağlarsa ya da susarsa," (bu onun iznidir) buyurdu. (İbn îdris bu rivâyetiyle sadece) ağlarsa (kelimesini) ilave etmiş oldu. Dâvûd buyurdu ki: Ağlarsa" (kelimesi) mahfuz değildir; O, bu hadiste (râvilere ait) bir vehim'dir. (Bu) vehim, ya İbn İdris'e ya da Muhammed b. Alâ'ya aittir. Ebû Dâvûd sözüne şöyle devam etti. " Bu hadisi Ebû Amr Zekvân da Hazret-i Âişe'den (şu sözlerle) rivâyet etti: (Hazret-i Âişe): Ya Resûlallah bakire kız konuşmaktan utanır" dedi. (Hazret-i Peygamber de:) Onun devamlı sükûtu, kabul etmesidir." buyurdu. nikah 41; Müslim, nikah 65; Nesaî, nikah 33.

2097-) İbn Ömer (radıyallahü anh)'den nakledilmiştir ki: Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem); Kızları hakkında kadınlara danışınız" buyurdu." b. Hanbel, II, 34.

2098-) İbn Abbâs (radıyallahü anh)'dan rivâyet olunduğuna göre, " Genç bir kız Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)'e gelerek kendisim istemediği halde babasının onu birisiyle evlendirdiğini şikâyet etmiş. Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)'de kızı -evliliği kabul edip etmeme mevzuunda- serbest bırakmıştır" nikah 41, 42; ıtk 9, 12; İbn Mâce, nikah 12, talak, 29; Dârimî, talak, 15, 16; Ahmed b. Hanbel, I, 273; VI, 42, 46, 115, 170, 172, 175, 178, 186, 209.

2099-) Şu (önceki) hadisi Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)'den İkrime de rivâyet etmiştir. Dâvûd buyurdu ki: (Ancak bu hadisi Eyyüb vasıtasıyla İkrime'den nakleden Hammâd b. Zeyd, hadisin senedinde) İbn Abbâs'ı zikretmemiştir. Halk(dan bazı kimseler bu hadis) mürsel olarak rivâyet ettiler (ve bu rivâyet) meşhur olmuştur.

2100-) İbn Abbâs (radıyallahü anh)'dan nakledilmiştir ki: Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem şöyle) buyurdu:" " -Dul, kendisine velisinden daha mâliktir. Bekârın da kendisi hakkında izni alınır. Onun izni susmasıdır." nikâh 66, 68; Tirmizî, nikâh 18; İbn Mâce, nikâh 11; Darimî, nikâh 13; Muvatta, nikâh 4; Ahmed b. Hanbel, I, 219, 242, 274, 345, 355, 362. lafızlar (Abdullah b. Mesleme) Ka'nebî'nin rivâyetine aittir.

2101-) Abdullah b. el-Fadl (tarafın)dan aynı senedle (önceki hadisin) manası rivâyet edilmiştir. (Hadisi Ziyad b. Sa'd, Abdullah b. el-Fadl'dan şu sözlerle) nakletti: Dul kadın kendisine velisinden daha fazla mâliktir. Bekar kızın iznini de babası alır." nikâh 66; Nesaî, nikâh 32; Ahmed b. Hanbel I, 219; Beyhakî, es-Sünenü'l-kübrâ, VII, 115. Dâvûd buyurdu ki: (Hadiste geçen) babası kelimesinin rivâyeti) mahfuz değildir.

2102-) İbn Abbâs (radıyallahü anh)'dan rivâyet olunduğuna göre Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) " Dul kadın hakkında velinin söz hakkı yoktur. Buluğa ermemiş yetim kızın da izni alınır. Onun susması, kabul etmesidir." buyurmuştur. nikâh 31; Ahmed b. Hanbel, I, 261.

2103-) Hansa bint Hıdam el-Ensâriyye'den rivâyet olunduğuna göre, " Kendisi dul bir kadın iken babası onu (iznini almadan) evlendirmiş. Kendisi buna razı olmamış, Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)'a gidip durumu anlatmış, Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) de onun nikahını bozmuş" nikâh 35, 36; İbn Mace, nikâh 12; Buharî, nikâh 42; Muvatta, nikâh, 25; Ahmed b. Hanbel, VI, 328.